Schizofrenia: "Jak wygląda moje życie z chorobą" | SKRAWKI 

Kochani! SKRAWKI od teraz - w końcu! - są także na Spotify. Na razie znajdziecie tam parę starszych rozmów, ale sukcesywnie będę publikować kolejne Skrawkowe wywiady, w tym także takie, które nie ukazały się tutaj. Zachęcam zatem serdecznie do zasubskrybowania i ocenienia SKRAWKÓW na Spotify 💜🥰 open.spotify.com/show/3pOxQgxaLPzm2AYhk5cGd4

Paulina powiedziała bardzo ważną rzecz- nigdy nie wiesz co cię w życiu przygniecie i jak mocno i czy wtedy właśnie nie zachoruje głowa. Paulina, z tego, co widzę, masz dobrze dobrane leki, sporą świadomość choroby i zauważasz moment, kiedy umysł zaczyna schodzić ze ścieżki- to baaardzo dużo! Życzę Ci większego zrozumienia od ludzi i braku (lub zmniejszenia do minimum) epizodów psychotycznych. Trzymaj się!

Ale mądry wywiad. Pani niezwykle inteligentna i wrażliwa. Dziekuje za podzielenie się swoją historią.

Bardzo mądra dziewczyna, aż miło posłuchać "odczarowuje" rzeczywistość ludzi chorych psychicznie.

Wysłuchałam do końca, Pani cechuje się wysoką inteligencją, jej wypowiedzi są przemyślane i miło się słucha

Niezwykle inteligentna, rzadko kto potrafi wypowiadać się i używać trafnych określeń jak ta Pani.

Trzymam za bohaterkę mocno kciuki! Ważne, aby o chorobach psychicznych mówiono dużo i mądrze. Moc uścisków!

Chciała bym tak długi okres remisji. Choruję od 10 roku życia na schizofrenię paranoidalną, pierwszy pobyt w szpitalu był w wieku 14 lat. Teraz mam 23 lata o 11 pobytów za mną. W styczniu minie drugi rok remisji i czuję się wręcz dumna z siebie że daje sobie radę w nowym dla mnie życiu. Wcześniej to to życie było przepełnione lekarzami, badaniami, szpitalami, lekami i ciągłym wrecaniem do choroby. Teraz biorę leki, uczęszczam do specjalistów a schizofrenia jest tematem marginalnym w moim życiu... Dała bym wszystko by to nagle wyparowało, ale chciała bym nadal mieć w głowie naukę dzięki której mogła bym pomagać innym. Świetnie się słuchało i czułam totalne zrozumienie. Dziękuję!

Bardzo mądra kobieta. Największym zwycięstwem w chorobie psychicznym jest jej samoświadomość. Tutaj widać, że kobieta jest pogodzona z tym co ja spotkało i chce się leczyc oraz zyje normalnie. Brawo za postawę jej taty. Dzięki temu może normalnie funkcjonować w społeczeństwie. Pozdrawiam.

Wiem że mój komentarz zniknie wśród tysięcy... ale proszę wiedzieć że robi Pani coś niesamowitego... dziękuję z całego serca za poruszanie tematów chorób psychicznych... dziękuję

Bardzo silna i sympatyczna kobieta. Napewno by się z panią cudownie piło kawę ❤️ trzymam kciuki za wszystkie osoby zmagające się z chorobami psychicznymi, damy radę! 😊

Bardzo mądra kobieta. Świetnie się jej słucha. Życzę powodzenia i dużo zdrowia dla tej pięknej pani ❤️❤️❤️

Wysłuchałam w całości tego wywiadu i jestem pod wrażeniem tej dzielnej i mądrej kobiety, przede wszystkim inteligentnej. Serdecznie pozdrawiam Panią bohaterkę i życzę wszystkiego co najlepsze.

Alez się tej pani dobrze słuchało,świetnie się wypowiada,bardzo fajnie rysuje obraz tej choroby.Przykto mi,że w Polsce choroby psychiczne są tak strasznie diabolizowane,mieszkam w UK i chorzy dostają tu ogromne wsparcie,mam nadzieję,że i u nas się to zmieni

Ale wspaniała osoba. Bardzo ważne jest, żeby uświadamiać ludzi, czym są choroby psychiczne i żeby nie traktować takich ludzi jak trędowatych. Życzę Pani wszystkiego dobrego ❤️

Podziwiam pani odwagę i mądrość życiową. Życzę wszystkiego co najlepsze.

Kobietko ściskam Cię. Dziękuję, że się otworzyłaś. Niech każdy dzień będzie dla Ciebie lekki :)

W Polsce choroby psychiczne temat tabu 🤔 służba zdrowia se nie radzi z problemami psychicznymi 😭 szacunek dla tej pani że zdecydowała się opowiedzieć o swym schorzeniu dużo zdrówka życzę jej 🙏

Dzięki za przybliżenie, jak to jest żyć i zmagać się ze schizofrenią. Paulina ma dar pięknego wypowiadania się, więc z tym większym zainteresowaniem się Jej słucha. Ja znam dwie osoby chorujace na schizofrenię, jednak żadna z nich nigdy nie chciała mówić o chorobie, więc też ciężej mi było zrozumieć ich sytuację.

Wyslucham pania z wielkim wzruszeniem, poniwaz moj syn cierpi podobnie , ale on nigdy nie powiedzial mi co czuje. Bardzo dziekuje i niech Pania Bog Bligoslawi.

Wspaniała, inteligentna osoba. Szkoda, że Pani prowadząca wywiad nie pociągnęła tej rozmowy i nie zadawała głębszych, ciekawszych pytań. Nie zawsze trafia się taki wspaniały, mądry rozmówca. Życzę Ci Paulino mnóstwo radości z życia!

Świetny opowiadacz! Paulina załóż kanał na yt aby innym oswoić choroby głowy. Brakuje takich treści a ty masz i dystans i fajnie lekko o tym opowiadasz :) Ciekawa historia o zmianie biegu historii za pomocą widelca :) Mogłabyś ją rozwinąć co bohater tej historii myśli, jak czuje itp?

Bardzo pouczająca rozmowa - powinna być puszczana młodzieży w szkołach. W prostych zdaniach wiele prawd: Choroba psychiczna to nie jest słabość charakteru. Życzę zdrowia i wielu dalszych sukcesów. Zdecydowanie choroba Pani nie definiuje i nie ogranicza . Pozdrawiam serdecznie.

Pięknie Pani operuje j. polskim. Życzę dużo zdrowia i szczęścia w życiu 🌺

Kontrolę nad swoim życiem mamy tylko do czasu,kiedy ona nas nie przeczołga ponad to,co możemy unieść....potem psychika siada.Choroba to nie jest wybór ....Akceptacja tego,że to nas spotkało to jest wybór Dziękuję za ten wywiad.Cudowna świadoma siebie osoba,która pokazuje,jak to jest gdy akurat ,,padnie na nas,,

Paulinko, jesteś wspaniała, dzięki za tak mądrą i przejmującą opowieść o chorobie, która nie tylko Ciebie dotknęła. Trzymaj się, Kochanie.

Szacunek dla Pani że podzieliła się swoją historią , życzę zdrowia i spokoju w sercu 💚🍀💚🍀💚❤️💙

Bardzo dziękuję za ten wywiad. Moja mama choruje od lat na schizofrenię paranoidalaną, więc jej choroba towarzyszy mi przez całe moje życie. Wydawało mi się, że już to rozumiem, ale jednak nie pytałam mamy jak ona czuje te zaostrzenia. Mamy choroba bardzo wpłynęła na naszą relację, ale to dlatego, że nikt mi nie wytłumaczył, czemu mama taka jest, a nie inna. Bardzo bolały mnie okresy, kiedy traciłam mamę. Najdłuższa przerwa między atakami u mamy trwała 9 lat. Zaostrzenie po tej długie przerwie, nadeszło tuż przed moją 18-stką. To był szok. Dziś niestety z różnych przyczyn mamy choroba postąpiła tak, że musi na stałe przebywać na oddziale zamkniętym. Dziękuję za tą opowieść, bo pomaga mi to dopełnić pewne nie poruszone w rozmowie z mamą wątki, dla mnie bardzo ważne. Pomaga mi zrozumieć tą część naszej relacji z mamą, która nas od siebie oddalała. Kiedyś chciałam, żeby mama wyzdrowiała. Bardzo zazdrościłam koleżankom ich zdrowych rodziców. Dzisiaj to rozumiem i już tak nie myślę. Mogę podziękować mamie, że mimo tej trudnej choroby dała mi wszystko, co mogła. Miłość, wsparcie i poczucie bezpieczeństwa, na tyle, na ile się dało. Mimo tego, że przez sporą część dzieciństwa byłam bardziej za tatą, to ona zrobiła wszystko, żebym dziś mogła mieć swoją rodzinę i nie bała się żyć. Mam męża, dwoje malutkich dzieci, mimo, że mam świadomość, że sama mogę zachorować. Takie rozmowy powinny być pokazywane wszędzie, także dla osób ze schizofrenią. Niestety z moich obserwacji wynika, że podejście do leczenia schizofrenii w Polsce dopiero się zmienia. Mam wrażenie, że jeszcze w większości pacjenta się tylko właśnie uspokaja, a nie pokazuje mu, że może żyć normalnie. Nie ma też właściwie wsparcia dla rodzin takich osób. Przez tyle lat nikt nam nie zaproponował pomocy w tym temacie. Być może to kwestia tego, że pochodzimy z mniejszej miejscowości. Pewnych rzeczy to już nie zmieni, ale mam nadzieję, że inni pacjenci trafią na odpowiednie osoby, które pomogą im wrócić do społeczeństwa i żyć godnie, tak jak na to zasługują. Mity i strach zawsze będą. Ludzie boją się dziwactw i wszelkich odstępstw od normalności, ale cieszę się, że teraz osobom że schizofrenią żyje się coraz lepiej.

Jest Pani niesamowicie silna kobieta 💪 pozdrawiam

Bardzo potrzebne są takie rozmowy, bardzo mądra kobieta, mocno trzymam za Ciebie kciuki❤

Wspaniala dziewczyna. Odwazna wrazliwa inteligentna. Zycze jej wszystkiego dobrego i zeby spelnilo sie jej marzenie. Dziekuje za to wyznanie przed kamera. Pozdrawiam serdecznie x

Jeździłem do mamy do szpitala psychiatrycznego i nigdy tego nie zapomnę do końca życia.Wszystko co ta pani mowi to jakbym mamę widział i słyszał.Akurat że niby jej zdiagnozowali depresję psychotyczną. Zaczęło się to po śmierci taty który umarł na raka w cztery miesiące.Jeszcze dobrze nie ochłonąłem po ojcu a tu mama zachorowała.Nie piła,nie paliła nigdy.Nawet nie chorowała na nic.Kiedy widziałem i rozmawiałem sam z tymi psychiatrami to do teraz mam takie wrażenie że ci psychiatrzy mieli i mają też coś z głową żeby wykonywać ten zawód i zawsze mieli takie oczy szeroko otwarte.Nic nie robią tylko tabletki przepisują i testują to na tobie jak na królikach doświadczalnych az któreś zadziałają prawidłowo na dany organizm.Skutków ubocznych jest masa po tych tabletkach. Według mnie to gorsze niż zjazdy po narkotykach a uzależniają tak samo.Moja mama była tam prawie trzy miesiące i kiedy wyszła z tamtad nic nie wskazywało na to że coś się stanie albo coś sobie zrobi! Dwa tygodnie było ok,ale wystarczyla jedna godzina że była sama w domu żeby popełnić samobójstwo 7 miesięcy po śmierci mojego taty.W tamtym okresie zaczynał jeszcze Korona virus. Właśnie to był styczeń zima kiedy trafila do tego szpitala. Także straciłem oboje rodziców w siedem miesięcy mając 36 lat.Nikomu to nie życzę.Sam przeżywałem po tym depresję i podobne,ale nie brałem żadnych leków. Bylo mi bardzo ciężko.Ale jakoś przeżyłem chyba dzięki mojemu charakterowi i jedynej osobie która mi pomogła w tamtym czasie.Była to moja dziewczyna ze Słowacji.A rodzina?Jaka rodzina?Nikt się do mnie nie odezwał do teraz od czasu pogrzebu juz prawie 3 lata.Nikt nie zapytał czy czegoś nie potrzebuję.Po czasie zrozumiałem że nie można oczekiwać nic od ludzi bo człowiek to tylko człowiek.Jesli coś przyjdzie to samo.Wyjechalem z dziewczyną na stałe z Polski i nie zamierzam wracać po tych traumatycznych zdarzeniach dla mnie.To jest tylko garstka co chciałem napisać,bo jest to na długo.Ale to trzeba przeżyć na własnej skórze żeby to zrozumieć.

Paulina super babka z Ciebie. Mega inteligenta. Wszystkiego dobrego🤗

Ostatnio rzadko słyszy się osoby tak elokwentne ;) Brawo!

Kochani! Wspaniała, silna osoba. Doceńmy, że możemy dowiedzieć się o tej chorobie w tak dobry sposób. Ciepło i konkretnie. Podziwiam Panią i życzę wszystkiego najlepszego. Niech ziszczą się Pani pragnienia.

Ostatni usłyszałam, że nie ma ludzi chorych i zdrowych lecz są ludzie chorzy i jeszcze niezdiagnolizowani. Dziękuję z serca za ten tak szczery wywiad. Życzę pani dużo zdrowia i wyrozumiałości i szczerości od najbliższych

Niezmiernie się cieszę, że powstał ten kanał z takimi a nie innymi treściami, które niosą ogrom wartości społecznych. ❤

Pomimo choroby z jaką Pani się zmaga, emanuje od Pani ogromny optymizm. Świetnie się pani słucha. Pozdrawiam i życzę dużo optymizmu i zdrowia.

Gratulacje dla taty i oczywiście, dla Pani🙏🏻

Wspaniała, cudowna kobieta. Zazdroszczę siły ❤🧡💛

Popłakałam się, gdy pani Paulina mówiła o swoim tacie. Z moim było tak samo, wcześniej nie okazywał uczuć, bywało z nim różnie, a gdy byłam w szpitalu psychiatrycznym widziałam, że martwił się bardzo i przychodził codziennie. Życzę dużo zdrówka pani Paulino! Dziękuję za ten wywiad

Bardzo inteligentna i świadoma siebie dziewczyna. Brakuje dziś tego wielu ludziom. Z zapartym tchem słuchałem tego co mówi. Ma ogromną wiedzę na temat swojej dolegliwości, wręcz imponującą. Paulino, jestem pełen podziwu i dziękuję Ci za to wszystko co tutaj powiedziałaś. Mam nadzieję, że życie ułoży się dla Ciebie tak, jak je sobie planujesz.

Paulina, jeżeli to czytasz, to chciałabym ci bardzo podziękować za ten wywiad. Świetnie się ciebie słuchało, dowiedziałam się wielu rzeczy. Wydajesz się być bardzo inteligentną, ciekawą i ciepłą osobą. Jeszcze raz: bardzo dziękuję i ściskam mocno!

Ciekawa rozmowa. Trudny temat. Dobrze że mówimy głośno o chorobie która może dotknąć każdego.

Wspaniała Kobieta oraz wciągająca i pouczająca rozmowa. Pani Paulino ogrom siły i dobrych chwil dla Pani, trzymam kciuki za wszystko❤✊🏻

Wspaniała, szczera i otwarta kobieta. Cieszę się, że coraz więcej mówi sie o zdrowiu psychicznym w Polsce.

Jesteś fantastyczna, dziękuje za ten wywiad, chciałabym żeby ludzie którzy nie zmagają się z żadnymi problemami natury psychicznej spróbowali jednak wykazać się chociaż odrobiną empatii, uwierzcie, że nasz mózg potrafi nas oszukiwać

Pięknie pani powiedziała na koniec o depresji. Przeszłam przez to i pięknie zostało to określone, że nie da się tego podciągnąć pod lenistwo, siedziałam, myślałam co mam zrobić - to, to i tamto, myśli się kotłowały,robota się nie posuwała tylko wskazówki zegara lecialy do przodu i czas mijał jak szalony. Wielka szkoda, że nie wszyscy to rozumieją i mam nie mogą w porę pomóc. Na szczęście w porę się skontaktowałam z lekarzem i teraz funkcjonuję dzięki lekom. 🤗

Gratuluje sukcesu jesteś wspaniałą osobą.

Piękna i bardzo świadoma dziewczyna !! Tyle w niej siły!!!! Kto zmaga się z nieuleczalna choroba jest w moich oczach bohaterem własnego życia! Do autorki: dziękuję za wszystkie historie i czekam na więcej.

Super wywiad. Dziękuję!

Niezwykła , cudowna i ciepła osoba . życzę zdrowia ❤

Bardzo dziękuję za ten wywiad. Świadomość chorób psychicznych w Polsce jest bardzo niska. Wiem, co to jest schizofrenia, bo miałam chorego na schizofrenię brata, który z powodu tej choroby bardzo wiele wycierpiał a był wyjątkowo zdolnym i wrażliwym człowiekiem. Życzę Pani zdrowia i wierzę, że uda się Pani żyć szczęśliwie w remisji, czego szczerze życzę.

Świetna babka. Mądra, dojrzała i świadoma choroby, z którą się zmaga. Jestem pod ogromnym wrażeniem wywiadu. Życzę szczęścia, spokoju i dobrych ludzi wokół. Powodzenia 🙂

Trzymam za Panią kciuki! Widać, że jest Pani piękną i wrażliwą osobą!

Wspaniała kobieta!! Bardzo świadoma, dojrzała i szczera! Mam nadzieję, że będziesz wstanie cieszyć się życiem, mieć prawdziwych przyjaciół wokół!

Dziękuję. Jest Pani bardzo silna i odważna osobą.

Dawno nie słyszałem tak mądrej i świadomej osoby. Bardzo lubię wasze rozmowy, ponieważ nie przeszkadzacie wypowiadać się waszym rozmówcom.

Świetny materiał. To jest kolejny przykład bardzo wrażliwej i inteligentnej osoby chorej na tę chorobę. Rzeczowo, obiektywnie nazywa wszystko. Życzę jej wszystkiego najlepszego, zdrowia i spokoju.

Paulino pozdrawiam cię , wiem czym jest ta choroba moja siostra 40 lat chorowała na schizofrenię i mąż prze 25 lat. Trzymam za ciebie kciuki, za długą remisję. Nie przepraszaj wrednych ludzi za to że jesteś chora. Czy cukrzyk przeprasza, albo ktoś po amputacji ? Nie. Można ci tylko współczuć, bo to straszna choroba. Wiem jak bardzo cierpiała w tej choróbie moja siostra i mój mąż. Ludzie zdrowi nie mają pojęcia co to jest. Niestety w Polsce nie edukuje się w tym temacie ludzi. Pracuję z niepełnosprawnymi a nasi pracownicy nie odróżniają schizofrenii od zespołu downa. Żenada. Trzymaj się i nie odstawiaj nigdy leków. 💕💕

Pamiętajmy że nie wiemy co się czai za rogiem i co może nas spotkać.Chorym należy się szacunek ,zrozumienie i pomoc

Codziennego szczęścia i spokoju życzę.

Świadomość emocjonalna godna podziwu! Dużo zdrówka!

Jest wiele strasznych chorób, ale najstraszniejsze dla mnie jest kiedy wysiada ci twój najważniejszy organ który to kontroluje. Sam wiem niestety coś o tym. Dużo zdrowia dla Pani!

Wspaniała osoba. Bardzo mądra, elokwentna, inteligentna. Jestem pod ogromnym wrażeniem, budowanie świadomości w społeczeństwie na temat zdrowia psychicznego jest bardzo ważne. Oby więcej takich ludzi.

Pani Paulino. Tym świadectwem pomogła Pani wielu ludziom .Wielki szacunek.

Jest bardzo inteligentną osobą.Samoswiadomosc jest ważna , brawo dla tej Pani.Pozdrawiam

Życzę Ci Paulino dużo dużo wtrwałości i obyś spotykała na swojej drodze ludzi, którzy będą Cię rozumieć. Jesteś bardzo inteligentną kobietą i choroba to tylko część Ciebie. Miło słyszeć jak sobie dajesz radę.

Pani Paulino ma Pani dopiero 39 lat, jest jeszcze czas na założenie rodziny! Proszę się nie poddawać, miłość na Panią czeka ❤️

Wielki szacun ... Też choruje i doskonale rozumiem ile Pani przeszła, też staram sobie radzić mimo wszystko żyć normalnie...

Bardzo trafne wypowiedzi.Super kobieta,inteligentna, elokwentna.Zycze zdrowia❤️

Bardzo lubimy opowieści zwykłych ludzi z ulicy, gwiazdy nie mają nic do powiedzenia przy nich

Cudowna osoba, ogromna wrażliwość. Życzę Pani wszystkiego co najlepsze. W naszym społeczeństwie to temat tabu. A szkoda

Super rozmowa. Poczułam ogromne wsparcie, dziękuję.

Pani Paulino, podziwiam Panią za odwagę opowiedzenia o chorobie. W Polsce choroby psychiczne to nadal temat tabu. Wykonała Pani ogromną pracę, przechodząc przez nietrafione terapie, docierając do świadomości choroby i akceptując stan choroby. Wrażliwość, delikatność, inteligencja, odwaga i ogromna siła w jednej osobie! Spełnienia marzeń, pani Paulino, wrażliwych, dobrych ludzi życzę.

Bardzo wartościowy, potrzebny materiał. Pani Paulina mądra, inteligentna kobieta.

Bardzo mądra i wrażliwych osoba. Życzę sił i powodzenia w życiu!

Wykazała się Pani niebywałą odwagą, która przez ludzi niezaznajomionych z tematem może być niedostrzeżona. Ogromne wyrazy podziwu i gratulacje❤

Ja również żyje z tą chorobą. Zaakceptowałam ją dopiero 10 lat temu. Ciężko mi było zrozumieć,że jestem inna niż wszyscy. Wiem,co to za choroba,bardzo trudne jest tę chorobę zaakceptować u samej siebie i nauczyć się z nią żyć. Mnie się udało

Oby jak najwiecej ludzi doznalo takiej samoswiadomosci i mialo szanse sobie pomoc

Ten film i ta Pani są bardzo wartościowe. Pani Paulina rzeczywiście nie wykazuje teraz żadnych róznic z osobą zdrową, a co ważniejsze, udowadnia, że taka choroba nie wpływa na inteligencję, erudycję osoby chorującej ! Ma duże szczęście, że stosowane leki u Niej dobrze działąją, bo nie zawsze tak jest... Bardzo podobają mi się Jej wypowiedzi oraz znajomość Jej choroby. Dzięki temu osoby postronne, czyli zupełnie zdrowe, dalekie od takich tematów, mają możliwość przekonanie się, że jest CZŁOWIEK i jest CHOROBA, A NIE WARIAT, CZY PSYCHOL... Ludzie, którzy wyśmiewają, kpią i nie umieją się poważnie zachować w stosunku do chorych na te choroby, same udowadniają , że są głupie, po prostu. Głupota = często niewiedza, ignorancja, płycizna moralna lub emocjonalna. Świetny film i jego BOHATERKA ! Życzę Jej samego dobra i pomyślności !

Mądra i inteligentna kobita. Szkoda, że tej mądrości brakuje ogółowi.

Próbuję zrozumieć tą paskudną chorobę ,mam syna z tą samą chorobą.A w dodatku nie słyszy,nie mówi.Więc niewiele mogę się dowiedzieć od niego.Pozdrawiam serdecznie i życzę poprawy.

Ta kobieta wydaje mi się "normalniejsza" niż z połowa ludzi na tym świecie...

Dobry temat. Dziękuję

Wspaniała kobieta dużo szczęścia w życiu zyczę💐

Niesamowite jaką świadomość ma ta Pani. Oglądamy z żoną i trzymamy kciuki.

Tej rozmowy powinien wysłuchać każdy. Bo lęk przed osobami chorymi i tą chorobą,jest ogromny. A wynika z kompletnego braku wiedzy. Boimy się tego,czego nie znamy. A,ze znamy głównie z filmów fabularnych,gdzie bohater właśnie biega z nożem lub siekierą ....to właśnie taką wiedzę w sobie utrwalamy. Z ogromnym zainteresowaniem wysłuchałam tej rozmowy. Mądre pytania i ważne prawdziwe odpowiedzi. Bardzo cenny czas. Pozdrawiam .

Paulino, wspaniały ojciec, masz kupę szczęścia. Życzę Ci dużo szczęścia, więcej niż myślisz, że zasługujesz.

Inteligentna kobieta

Paulino, jesteś cudowną i mąrdą kobietą

Dziękuje za ten wywiad! Dziękuje za ogromną wrażliwość Pani Paulino i odwagę ! Jest Pani piękna i ważna ! Choroba nas nie definiuje to na pewno ! Pięknego życia Pani życzę !

Paula, miło się Ciebie słucha. Powodzenia w znalezieniu odpowiedniej pracy i szczęścia!

Fajnie że trafiłem na ten wywiad Moja mama też chorowała podobnie jak ty Miło było wysłuchać twoich przemyśleń i przeżyć dziękuję za otwartość i szczerość to co opowiadasz przynosi ulgę Niech ci się wiedzie

Paulino, jesteś świetna! Życzę Ci wszystkiego dobrego!

Pani Paulino, jest Pani cudowną i niesamowicie silną kobietą! Mówmy o swoich chorobach 😳 wszystkiego dobrego ❤️

Mądra kobieta. To prawda jest bardzo cienka linia między zdrowiem a choroba i każdy może zachorowac

Podziwiam i dziekuje za wywiad zycze Pani wszystkiego co najlepsze 🥰

Moim tematem pracy magisterskiej było to jak osoby z zaburzeniami psychicznymi są postrzegane przez społeczeństwo polskie. Ogólnie w badaniach, które przeprowadziłam wyszedł związek między wiedzą na temat zaburzeń, a stosunkiem do osób z zaburzeniami psychicznymi. Im jest większa wiedza, tym lepszy stosunek. Myślę, że warto byłoby poszerzyć edukacje na ten temat, gdyż wpływa ona nie tylko na stosunek, ale i na funkcjonowanie stereotypów w społeczeństwie i jakość życia osób z zaburzeniami psychicznymi. I totalnie się zgadza z Panią Pauliną odnośnie zdrowia i tematu kontinuum (koncepcja Antonovsky’iego), ale i tego że to zaburzenie nie wyklucza z życia w społeczeństwie. Ba są badania, że jak najbardziej osoby zmagające się ze schizofrenią powinny adaptować się do życia w społeczeństwie i w nim funkcjonować, gdyż pomaga to w walce z chorobą. Życzę Pani jak najlepiej!

Mi się to w głowie nie mieści, żeby dorośli ludzie mieli ubaw z chorej osoby. To jest straszne, że znaczna większość ludzi jest pozbawiona empatii do drugiego człowieka. Mamy XXI wiek a wiedza o chorobach psychicznych w społeczeństwie jest na tragicznie niskim poziomie. Bardzo mi przykro że Paulina musiała doświadczyć takich reakcji ludzi, chodź widać że to silna babka. Mój wujek choruje na schizofrenię i od wielu lat jest w zakładzie zamkniętym, także trochę znam temat i mogę sobie wyobrazić jak ciężko jest funkcjonować z taką chorobą. Życzę dużo zdrowia, wartościowych ludzi w otoczeniu i żeby spełniło się jej marzenie o swojej rodzinie, bo nigdy nie jest za późno. Wszystkiego dobrego ❤️