11:52 Dedem Recep Necati Unal, 2013 yilinda 96 yasinda rahmetli oldu. Allah rahmet eylesin. Emegi gecenlerin elinize saglik, cok guzel bir belgesel. Hala ara ara acip izliyorum.
Canım ülkemin canım insanları. Ben 2001 senesinde doğdum . 6 yaşımdayken bindiğimi hatırladığım ilk otobüs 2005 403 SHD15 i halen ilk günkü gibi hatırlıyorum. Ben bu sektöre gönül verenlerdenim , taşımacılık veya ağır vasıta araçlar benim için ince bir çizgidir . 19 yaşındayım ama ömdümün son 3 yılını mekanik elektrik bakımcılığa verdim . Bakıma gelen her otobüsü , birbirine kavuşturacağı insanların heyecanını hayal ederek yaptım . MAN Mercedes özel Servisi tekirdağ çorludan tüm kaptanlarıma selam olsun . Bizi sizler vâr ettiniz bizde sizler için çalışacağız . Elbette cebimiz dolsun diye çalışıyoruz ama öyle bir an geliyorki kavuşmayı bekleyen binlerce milyonlarca insan aklına geliyor , uzaktaki ailen geliyor aklına . Yazsam daha çok şey var ama bu kadar yeterli
Hem belgeselde emeği geçen hemde Türkiyenin otobüs yolculugunun gelişmesinde katkısı olan otobus sirket sahiplerine otobüs imalatı yapan fabrika sahiplerine sonsuz teşekkürler Hepinizden Alllah razı olsun ❤
90 li yıllarda O403 otobüs le yolculuk yapardık mavin ikram ve televizyon açınca çok mutlu oluyorduk bide en ön koltuk da oturup yolu izlemek dünyanın en güzel huzuru idi Malatya ya otobüs ile gitmek keyifdi 😢😢😢
5 sene otobus kaptanligi yaptim tirciliktan gelmeyim kendimede tir aldim otobus soforlugu bir asktir butun ustalarimin ellerinden operim simdi biraktim ama birakilmiyor sen biraksanda beynin zihnin birakmiyor benim ustam rahmetli babam nur icinde yat
Ellerinize emeginize saglik. Amerika Resmen yardim ayagina yol yaptirip otobus satmis. Keske o zaman tren yollari daha da gelistirilseymis.her ile bir tren yolu yapilip ilcelerede tramvay hatlari yapilsaymis.
1926 yılında Bursa Bilecik Karaköy arasında yolcu taşımacılığı ile başlayıp günümüze kadar bir çok kişiye istihdam sağlayan Kamil Koç Beyefendiyi Saygı ve rahmetle anıyorum. Mekanı cennet olsun
Zeki Ersoy Rahmetli babamın çok çok eski müşterisi ya..Karüsorcü bizde bu Zeki abiye Aliminyum parça verirdik Vay be ne yıllardı Büyük bir ihtimalle rahmetli olmuştur Rahmetle anıyorum Hem babamı hemde Zeki abiyi..
Güzel bir çalışma olmuş geçmişimize bakıp anlayıp bugünümüz ve herşeden oñemlisi yarınlarımızı dizayn etme noktasında begesel tatında aynızamanda bir fizibilite çalışmasıda ola bilecek bir eser olmuş emeğı gecen doslara selam olsun
1962 yılında Malatya'da rahmetli Pehlivan Bayram KISA dayımız Malatyalılar Seyahat ile Doğu koridorunda ilk otobüs işletmecilerinden olmuş, şehre bu anlamda büyük hizmetler vermiştir. Babam Mehmet Varol ve rahmetli amcam Recep Varol seksenli yılların başında eski Trakya ve Anadolu garajında başlayıp Trakya koridoruna kadar otobüsçülüğün en hararetli günlerini yaşamışlardır. Trakya bölgesinde ilk kısa mesafe ikram firmamız tarafından verilmiş, taşımacılık sektöründe zamanın büyük firma sahipleriyle istişare ve yol birliği yaparak sektör içindeki hizmet gelişimlerine katkıda bulunmuşlardır. Çocukken babamın muavinliğini de yapmışlığım vardır, fakat ''Otobüsçülük'' janrının seyir değiştirdiğini anlayan babam bizi garaja hiç sokmadı. Bugün konservatuvar mezunu bir tiyatro yönetmeniyim. Mesleğini saygın bir şekilde yapıp, taşımacılığın gelişmesinde katkı sağlayan eski ustalara ve emekçilere sevgi ve saygılarımı sunarım. Kronolojik olarak iyi bir veri kaynağı oluşturan ve bu videoyu hazırlayanları da tebrik ederim.
malatyalılar seyahat'in dönemine göre kurumsal bir firma olduğu anlatılır. benim malatya'da hatırladığım ilk ve son kurumsal firma kernek turizm'di. onun dışında kurumsallık hiç tutmadı.
Muthis guzel bir dokumantasyon ve cok degerli bilgileri tam zamaninda kaybolup gitmeden arsivleyen bu guzel yapiti bizlere kazandiran herkezden Allah razi olsun. Rahmetli olan sektorun duayenlerinede Allah rahmet eylesin diyorum. Belgeseli 2. seyredisim. Ben 1966 dogumluyum ve cocuklugumda Ankara Istanbul arasinda programda seyrettigimiz o guzel duayen insanlarin firmalarinin otobuslerini gorurduk ve 1983 1988 arasi Mersin de okurken Mersin Istanbul arasinda programda gordugumuz Sezai Sak a ait olan Mersin Seyehat yine Mersin Expres ve Mersin Itimatin otobuslerini, sirf Super Man a binmek icin Adanaya gidip Cayiragasinin Super Manina binip Istanbula gitmisligimde vardir. Maalesef gunumuzde artik olmayan o guzel markalardan hatirimda kalanlar Sampiyon Hersekli, Gazanfer Bilge, Tanriverdi, Pan, en buyuklerden biriside Kayseri merkezli Anadolu yu yakin zamanda yokolan ve yeniden acilan Varan ve Ulusoy da Ali Osman Ulusoy adiyla yenicen acildi cok sevindirici tabi bunlarin yaninda bayragi tasiyan yok olmayan Kamil Koc ve Pamukkaleyi unutmamak lazim. Bu sektordeki isletmecisinden soforune ve muavinine bunlara servis verenler ve butun emekcilerine ve Otobusleri yapan guzel fabrikalarimizdaki calisanlarimizin emekleri odenmez. Allah yollarini acik etsin kaza bela vermesin diyerek bitireyim.
Şöyle baktığın zaman ortalama şu son 70 80 seneden sonra muhteşem bir teknoloji patlaması yaşanıyor gerçekten inanılır gibi değil aklım almıyor bir 200 sene sonra neler olacak acaba
Varan Turizm setra çift katlı otobüsün idaresini bana verdiğinde yürüyen bir villayı çekip çevirmek üst ve alt kat yolcuları arasında mekik dokumak ayrı bir keyif veriyordu. Marmaris, Datça Bodrum kıyı Ege'nin tüm ilçelerine sabahın seherinde Varan Turizm ile girmenin mutluluğunu anlatamam.
Aynı kaderi paylaşmışız sanırım koyunu herzaman asfalt kenarına getirirdim o kontaş otobüsleri görmek için way be nerden nereye 18 yaşıma kadar köyde koyun güdüyordum kim derdi bir gün bu mesajı isviçrenin başkenti Bern'den yazacağımı ne günlerdi be ama özlüyorum şimdi o koyun güttüğüm yerleri dağları
Bir solukta izledim gerçekten. Ülkenin nereden nereye geldiğini, hangi badireler atlattığımızı, ülkemizin çektiği sıkıntıları, ve tabiki otobüs sektörünün gelişimini yıl yıl öğrenmiş olduk. Videonun hazırlanmasında emeği geçen herkese teşekkürler. ( 37:33 te efsanevi egzos sesini duyunca duygulandım, gözlerim doldu, resmen bir bebeğin doğumuna şahit olduk. )
Mükemmel bir video. 36 yaşındayım. Babam bu mesleği 40 yıl yaptı. Çocukluğum 304 403 ve 404 un yan koltuğunda şoför yatağında geçti. Evin telefonu eskiden susmazdi bilet için. Çok güzel bir belgesel olmuş elinize sağlık. Keşke daha çok izlense
Zonguldak ta dedemden ve Dayımdan kaldı bu meslek dedem 1940 yıllarda benzinci Haydar Baba.kamyonlar Taksi otobusleri olan iş insani o zamanin Dayım söfordu hala Yaşiyor 85 yaşinin üstunde 1993 senesinde soforluğe basladim kamyonda hallla bu sevda bitmez Doyamadiğim Meslektir çok guzel bir belgesel olmus
Cayiragasi firmasinda babam en saygin soförlerden biriydi Beşgözlü Ali veya Gavur Ali diye bilinirdi sayin Tahsin Cagiragasi beyi iyi tanirim o zaman soförler doktordan yüksekti Gaziantepde caddeye soför ismi bile verilirdi mesela soför Ali caddesi cogu vefat etmistir babam gibi mekanlari cennet olsun
Emeğine sağlık.tozlu yollarda emek veren insanlarımızı yad etmek güzeldi. Ben mavinlikle 1986 da başladım. Tüm emekçilere dualarımı ve saygılarımı iletmek istiyorum.geçmişini bilmeyenin geleceği olmaz. Saygılar
Vay be neler çekmisler eski insanlar ve soy isimlerine baktıgızda firma sahipleriymis demek ki ama kac kisiye ekmek parasi kazandiriyorlar bende konyalıyım hep özkaymak firması var dir demek ki firma sahibi rahmi özkaymakmıs güzel video olmus elinize saglik emegi gecen insanlarin
Çok güzel bir belgesel olmuş , bu tür belgeseller ne yazık ki ülkemizde çok az devamını dilerim... Keşke ve keşke otobüs e verilen önem biraz da demir yolu taşımacılığına da verilseydi . . .
Çok güzel bir belgesel olmuş. Şimdi uzun versiyonunu da izleyeceğim. Hakkari'ye 1955 yılında ulaşılabiliyor. Erzurum'a portakal gidemiyor. Ne yıllarmış. Nerden nereye gelmişiz. Çok keyifli bir belgeseldi emeklerinize sağlık.
46:48 Onu bunu bilmem bana göre Mercedesin en baba otobüsü O304'dür. Askerlik yaptığım yerin yanından Konya-Ankara yolu geçerdi O304'ler 1993 yılında yolları doldurmaya başlamıştı geçen her 10 otobüsten 8 tanesi O304 idi. Nöbet tuttuğum kulübeden gelip geçen O304'lere gözden kayboluncaya kadar bakar "Acaba bende bunların birine binip teskereye gidecekmiyim" derdim. Ve o gün geldi çattı bende bir O304'e binip memleketime döndüm. O yüzden O304'lerin yeri bende her zaman farklı olmuştur. Rahatlık bakımından bindiğim en rahat otobüs M.A.N Fortunadır O403 travego hikaye zamanında O302'nin piyasayı ele geçirmesiyle yaptığı nam sayesinde isim yapmış halada onun namıyla gidiyorlar.
Birde Bussing marka otobüsler vardı Motoru ortada idi Geçmişlere götürdünüz beni Büyük rekabet vardı yollarda Tek şeritli tek yönlü yollar Ne güzel günlermiş Bende FORD D 750 ve 1210 kamyonlarda muavinlik yaptım Istanbul İzmir Çalılıyorduk Bigadiç Sındırgı Akhisar yolunu hiç unutamam Çok dardı Neyse Teşekkürler Sağolun
Harika ötesi olmuş emeği geçen herkeze teşekkür eder başarılar dilerim Sektörde rekabetin üretim kalitesinin daha üstün hale gelmesi ithal otobüslerinde peronlarda yer almasıyla saglanacaktir özellıkle Italyan Isveç marka araçlarda bulunmalıdır sektörde üstünlük böyle belli olacaktır sınırlı sayıda marka yanıltıcı olandır bence
Yıllar geçse de 0 302 hale benim aşkım Aksu turizm tur Kahraman Maraş bu otobüsler bu millet kahrını çeken tek otobüs bu belgeler hazırlayanlar çok teşekkür ediyorum elimize yüreğinize sağlık saygılarımla kahraman MARAŞ sevgilerimle
Rahmetli Yılmaz YILMAZ,Halil AK,Umarim İlhan AKSOĞAN sağdır çok değerli insanlar idi Şimdi böyle Otobüs sevdağlıları yok saygı ile anıyorum Mercedes BENZ Türkiye de çağ atlamış ve atlatmıştır. Bu teknolojiye yetişmek için daha çok asfalt gitmek gerekli !
Çok güzel bi çalışma olmuş emeğine gönlüne sağlık ..çocukluğumuzda yolun kenarında oturup saatlerce hangi marka kaç otobüs geçmiş firmaların adlarını ezberler deftere yazardık öyle mutlu oldum ki sanki ogünlere geri döndüm ..Allah da seni mutlu etsin kardeşim
Çok güzel bir belgesel elinize sağlık gerçekleri tarihi yazmışlar kimler geldi geçti bu yollardan. Gidipte dönmemek var gelipte görmemek var. Yolcunun işini yüce Allah bilir.....
Ben 1990 da MAN otobüs kaptanlığı yaptım 1994 te prenses kaptanlığı 1997 de 0302 Mercedes ve 1998 ve 99 da V6 da kaptanlık yaptım Psikoteknik ve Dijital ehliyet alırsam tekrar otobüs kaptanlığı yaparım Çünkü emekliyim 54 yaşında biriyim 1984 te kamyon muavinligine başlamıştım Muhteşem bir kaptan oldugumu soylerlerdi yolcularım
Köyden kasabaya at arabasıyla , oradanda burunlu otobüsle İstanbul'a giderdik. Yollar şimdiki gibi değil tabi , hoplaya zıplaya içimiz dışımıza çıka çıka yolculuk ederdik. Fakat oldukça zevkliydi. Rampalarda kağnı arabası hızı ile giderdi o otobüsler. Şimdilerde ise gelişmiş ülkelerde olduğu gibi , ülkemizde de "Yüksek Hızlı Trenler" uzun mesafelerde ön plana çıkmaya başladı. Zira otobüs bu yüksek hız trenleri yanında adeta kağnı arabası gibi yavaş kalmaya başladı. Yakın gelecekte inşaası süren yüksek hız demiryolu hatları bittiğinde özellikle uzun mesafelerde otobüsçülüğün esamesi dahi okunmayacaktır ki öylede olmalıdır.! Gelişmiş hiç bir ülkede uzun mesafe şehirler arası ulaşımda yavaş bir sistem olan otobüs taşımacılığı hemen hemen yok gibidir. Türkiye'de de aynısı olacaktır. Demiryolu karayolundan ON kat daha ucuzdur.
O 302 sen bir ömre bedelsin. Uzakları yakın ettin. Aileleri yakınlaştırdın. Öyle şöförü seyreder vites atışlarını seyrederdim. Birde rampada takviyesi vardı ki deme gitsin. Çocukluğum VARAN ve Mersin Seyehatle geçti.
Insanlık gelsinde yolları asla! 28 -30 Ölüsü olan kazalı otobüsler yaptım. Hergün ağır kazalar olurdu.halil aker abi yılmaz yılmaz abi otobüslerini yaptığım insanlardı.diyerlerindende yaptımda onları şahsen yakından tanırdım.bu vidyo çok eski emeği geçenler sağolsun vidyodakilerin çoğu öldü Allah onlara rahmet eyleye.
5 лет назад
Elinize kolunuza sağlık :) okulda izletilmesi gereken bir belgesel.
Böyle güzel topkanmıs bir tanesini keşke Rahmi koç müzesi satın alsa da biz de içine otursak hasret gidersek. Videoda göremedim gerçi içerde sag camın üstünde yeşil bir cam levha olurdu üzerinde el yazisiyla Hayırlı Yolculuklar yazardı standart donanım degil miymiş o
20:30 daki Ali bey benim tezimi ispat ediyor. Şuan herkes saygı sevgi vs. olmadığın dan yakınıyor akrabalık ilişkisi komşuluk olmadığından muzdarip olduklarını söylüyor, bunun en büyük sebebi bu millet ve dünya ekonomik anlamda geliştikçe kültürel anlamda geriliyoruz. Eskiden hafta sonu gezmesi dolmuşla otobüsle amcana teyzene dayına gitmek ve onlarla bir lüks olan pikniğe gidebilmekti, öyle ki ankara da aktepe den akdere de oturan teyzemlere dolmuşla gider oradan imrahor vadisine inerdik yürüyerek veya bulabilirsek bir tuğla fabrikası kamyonunun kasasına 10-20 kişi biner şimdiki ikea olan yerlerde göletler vardı oralar da piknik yapardık. Şimdi ise herkes de para araba vs. adam bayram da bile tatile gidiyor hafta sonu avm de kamp da mangal da insanların birbirine tutunması için bir gerek kalmadı muhtaçlık yok minnet yok. Borç alacağın zaman bile millet birbirine dolar altın borcu verirdi kredi veya kredi kartı da yoktu. 1982 doğumluyum o günlerin arkadaşlık akraba ilişkilerini özlüyorum ama sefil aciz yokluk içinde ki devleti ve şartları hiç ama hiç özlemiyorum. Şuan devletimize Allah zeval vermesin çok ama çok iyi noktalardayız eski Türkiyeye göre.
Arkadaşlar onu bunu bilmem ama otobüsün kralıdır 0 403...RETARDER sesi olsun ventil sesi olsun ayak dibinde yatardık o sesler bize ninni gibi gelirdi tabi bide otobüsün koridorlarında televizyon vardı hem önde hemde orta kapının orda her otobüste yoktu televizyon..Kemal sunal filmleri çubuk kraker kola offff ulan offfff... istanbul sütlüceden binerdik otobüse o zamanlar Giresuna giderdik yazın
