Analiza transakcyjna - rodzic. Cień, który nosimy w sobie 

Moja rozmowa z moim 8-letnim synem: -Felek jak wiazesz buty to zrob tak to bedzie Ci łatwiej - Ale ja wole tak -Ale tak bedzie Ci łatwiej -Ale ja wole trudniej. Ty wolisz łatwiej, a ja wole tak. Moje buty to ja wiaze. -Aha, ok (brak argumentow)

Pani Agnieszko - robi Pani kawał niezwykle ważnej, ale przede wszystkim, jakościowo wspaniałej, dobrej roboty. Mam tylko jedną prośbę - proszę nie przestawać, dopóki sił i sensu starczy! Pozdrawiam serdecznie.

Dziękuję. Jak bardzo dzisiaj potrzebny był mi ten temat, żeby pójść w stronę zasklepienia swoich ran i przestać ranić swojego syna. Jestem bardzo wdzięczny.

Bardzo łagodnie i subtelnie słyszę tu o narcystycznych rodzicach, którzy pozbawiają autonomii, nieomylni despoci z pseudo wartościami, często powołujący się na wiarę w Boga...żyłam z takimi i teraz leczę się ze skryptu ratowania narcyza...budowania w sobie dorosłego, trudne to bardzo....

Dziękuję za to, że dzielicie się swoją wiedzą i tym, jak pięknie to robicie. Wielka wdzięczność ❤

Straszenie posłuszeństwo bunt ... Dziękuję za poruszenie tych trudnych kwestii i transformacja ich❤skruszylam schemat - zjedliśmy ciasto z wesela na śniadanie 😅uff uwalniające ❤

Bardzo dziękuję za tę pouczającą rozmowę. Szczególnie cenne dla mnie wyjaśnienie że ktoś kto wie lepiej co jest lepsze dla drugiej osoby przyjmuje pozycję , że w ten sposób odbiera zasoby drugiej osobie: autonomię i sprawczość, de facto odbiera prawo decydowania o sobie. Że w postawie ratowniczej jest oczekiwanie zależności i podporządkowania. I najważniejsze: że taka postawa to przemoc. Czy pod taką formą przemocy może być ukryta manipulacja drugim człowiekiem?

Zastanawiam się jak podchodzić do rodzica, który nie pozwalał mierzyć się z wyzwaniami, co jest bardzo ważne w przygotowaniu dziecka do dorosłego życia. Zawsze był obok, wyręczał, organizował .... W pewnym momencie zaczęło mi to przeszkadzać (np. jako licealistka miałam zrobione każdego ranka śniadanie - niby fajnie, ale nikt nie pytał, co chcę zjeść, ile i czy w ogóle), a jako dorosła osoba zobaczyłam, że jest to bardzo selektywne. Nie do końca liczy się tylko mój interes, bardziej własna potrzeba niosącego pomoc. Np. odebranie dziecka z przedszkola bez mojej wiedzy (bo dziadek tak się umówił w przeddzień z trzylatkiem) było wyjaśnione, że tato chciał mnie odciążyć od obowiązków domowych. Jakoś mnie wtedy to nie przekonało, bo zdenerwowana szukałam swego syna po całym przedszkolu i na okolicznych placach zabaw przez ponad godzinę - komórek wtedy nie mieliśmy. Wyglądało to raczej na (podświadome) zorganizowanie sobie atrakcji, odciążenie mnie przy okazji. Z boku - dobry, oddany ojciec, z mojego doświadczenia - ciągle w roli ojca dziecka, któremu trzeba pomagać, doradzać i przypominać. A to dziecko ma już prawie 50 lat i nie potrzebuje pomocy, rad i przypominania. Prowadzi swoje dorosłe życie po swojemu i nie musi dopasowywać go do szablonu ustalonego przez rodziców. Takie postępowanie wobec dziecka (kiedy jest jeszcze pod opieką rodziców) często prowadzi do zbudowania dorosłej osoby na małodecyzyjną, lękliwą i wycofaną (mam tu na myśli siebie - osobę, która jest z natury spokojna i niekonfliktowa). I buduje poczucie, że stale robi coś nie tak - nie tak wyciera podłogę, nie tak kroi marchewkę do zupy, nie tak spędza urlop. Nie ma w tym żadnej złośliwości, po prostu trzeba wtrącić swoje trzy grosze i wskazać błędne zachowania dziecka. Dom dorosłej córki traktuje prawie jak swój - przychodzi kiedy chce, wchodzi bez pukania - jest przecież jej ojcem (bez znaczenia jest to, że mieszkają w nim też mąż córki i ich dorosłe dzieci). Teraz jest internet, można wiele treści znaleźć i zweryfikować czy takie działanie rodzica było i jest właściwe czy nie. Kiedyś człowiek miał poczucie winy, że może nie szanuje ojca czy matki, bo chce, wbrew ich opinii, po swojemu, inaczej. Ciekawe jest to, że jak o tym mówiłam mamie to spotkałam się z totalnym niezrozumieniem. Jak to? Przecież to kochający troskliwy ojciec. Teraz o wielu rzeczach rodzicom po prostu nie mówię, bo nie mam ochoty na ciągłe pytania, telefony, dociekania.Tłumaczenie, wyjaśnianie i uspokajanie zatroskanej mamy zabiera mi część radości z nowych wyzwań i nie chodzi tu o nic ekstremalnego. Otwarcie nie zgadzam się już na jakiekolwiek działania w moim domu bez mojej wiedzy i pozwolenia. Przełamałam też tabu, że o rodzicach można mówić tylko dobrze. Czy ten rodzic jest nadmiernie krytyczny i opiekuńczy? Jak sobie z tym rodzicem radzić na co dzień, by tworzyć dobrą relację? On każdy sprzeciw traktuje jak atak lub dziecięcy i nieuzasadniony upór, który można lekceważyć. Albo kręci z niezadowoleniem głową, komentuje ze złością itp. To dla mnie forma przemocy i jest mi z tym trudno. Siedzi to w mojej głowie i wysysa energię, choć już wiem, że to forma przemocy i nie muszę się teraz na nią godzić, bo nie jestem zależnym od rodzica dzieckiem. Niemniej podczas każdego niemal spotkania jest prowadzona jakaś akcja ratownicza i dochodzi do spięcia. I potem jest obrażanie się i dąsy. :( Zadawanie pytań jest super w niektórych sytuacjach, spróbuję!

Ile waznych informacji, bardzi dziękuję za te wartościowe tresci ❤ a ja lubię choinkę ubierać dobry tydzień przed świętami, dzieci też, potem dłużej można sie z niej cieszyć 😅 ubieramy ją na luzie, kto jak lubi, w domu musiało być pod linijkę i jak mama chce, zwykle po nas poprawiała... więc tu odpuszczam

Bardzo dziękuję za rozwinięcie tematy. Ja bym chciała usłyszeć coś więcej o mechanizmach obronnych, przykładach i jak je widzieć u siebie, i jak z nimi pracować by z niedojrzałych przechodzić na dojrzałe.

Świetnie! Bardzo dużo dobrej, wzmacniającej wiedzy! Przy okazji też dużo fajnego humoru! Chyba Was Oboje uczczę filiżanką capuchino😉🤗

Dziękuję bardzo, temat jak najbardziej aktualny, niezależnie od wieku 🙂❤

Dziękuję. Wszelkiej pomyślności w Nowym Roku. Temat mega ważny. Pozdrawiam serdecznie 💕

❤wychodzenie że schematów poszerza i buduje nowe ścieżki w mózgu. Mamy wieksza elastyczność i zrozumienie dla siebie i innych ❤

Paradoksem jest to, że rodzić chce uchronić swoje dziecko przed niebezpieczeństwami życia, ale gdy go nie ma przy nas, to robimy takie rzeczy, że potem sami wpadamy w zwątpienie w posiadanie dzieci :))

Nowy rok....,,nowe'' przed każdym z nas...niech Pan darzy planami pomyślności wszystkich, którzy tworzą ten kanał i tych, którzy go oglądają - Jr 29,11 Dziękuję za piękną pracę

Dobry wieczór w ten Nowy Czas ❤, jak dobrze w ten sposób spędzić pierwszy wieczór Nowego Roku. Dzisiejszy temat, to moja osobista droga minionego roku. Z ogromną ciekawością czekam jak zaskoczy mnie 2024. Dziękuję Państwu za wspierające słowa, tak ważne dla mojego procesu. Serdeczności

Bardzo dziękuję za dzisiejszą rozmowę. Myślę, że dla wielu z nas będących rodzicami pełnoletnich dzieci trudnością jest nie być rodzicami nadopiekuńczymi.😁 Dziękuję za wskazówkę o zadawaniu pytań czy nasza pomoc jest potrzebna i w jakim zakresie. A propos zupy warzywnej na początku obiadu to ostatnie badania pokazują, że była w tym jednak nie tylko oszczędność, ale też mądrość. Zawarty w warzywach błonnik spowalnia wchłanianie i nie dopuszcza do szybkiego wzrostu cukru po posiłku, co byłoby dla nas niezdrowe. 🥦🍅🌶️Pozdrawiam serdecznie w Nowym Roku🤗

To takie wazne aby wiedzieć i wtedy widzieć te schematy i ich skutki. Bez tej obserwacji wpadam w rolę ofiary lub buntownika i brak wyjscia. Ten odcinek arcy ważny dla mnie.

Pani Agnieszko,prowadzi nas Pani wszystkich, swoich odbiorców przez bardzo piękną i wartościową drogę. Ilekroć poslucham Pani nowego filmiku,po kktorym pojawia sie w mojej glowie milion pytan,za chwilę wrzuca Pani następny, wyjaśniający wszystko. Mysle,ze to znaczy,ze Pani bardzo szczegółowo i rozważnie to wszystko układa, dziękuję za tę wspólną droge, trwająca już dwa lata❤️❤️❤️❤️❤️

Jest Pani dla mnie wzorem jeśli chodzi o komunikację ❤ gdyby można było na YT udostępniać ludziom kanały, z przyjemnością bym to zrobiła ☺️

Witam życząc Dobrego nowego Roku wszystkim Państwu ❤ Dla mnie dorosły powinien być DOJRZAŁY. Miałam tatę krytyka i "co ludzie powiedzą", a mamę (do dzisiaj mam -85 lat) kontrolująco-nadopiekuńczą i " bo ja chciałam dobrze".Jestem wysoko-wrażliwcem i podręcznikowym przykładem " krzywd" spowodowanych dobrymi intencjami, z ktòrymi borykam się do dzisiaj.Pozdrawiam serdecznie.Małgorzata.

Mam jeszcze taką refleksję, słuchając Państwa podkastu, że ten przeinwestwany rodzic normatywny ogałaca nas z odpowiedzialności za siebie, z podejmowania własnych decyzji. Osoby tak wychowane mogą nie dostrzec, że ktoś je wykorzystuje, zwłaszcza kiedy ma on silny autorytet społeczny. Kiedy uczymy dziecko zadawania pytań, zastanawiania się nad rzeczywistością, zaszczepiony w nim możliwość obronienia się przed nadużyciem. Pozdrawiam i życzę wszelkiego dobra w Nowym Roku. Katarzyna

Bardzo dziękuję za tę rozmowę. Niesamowite że Analiza Tranzakcyjna tak trafnie ubiera w słowa to co od dłuższego czasu myślę na temat swojego i innych funkcjonowania. Intuicja podpowiada że tak właśnie jest , ale trudno te przeczucia ubrać w słowa. Bardzo Państu dziękuję że właśnie to zrobiliście. Zwłaszcza bardzo podoba mi się strategia Dorosłego polegająca na zadawaniu pytań sobie i innym. Trochę mi to przypomina metodę rozeznawania duchowego którą zaproponował św Ignacy z Lojoli w XVII wieku. To pewnie jest właśnie intuicja którą różne metody i nurty ubierają w inne słowa, ale tak naprawdę opisują tę samą rzeczywistość. Joanna Butmankiewicz

Czuję się ubogacna po wysłuchaniu Państwa rozmowy. Zatrzymały mnie dziś słowa o zadawaniu pytań sobie i innym. Ciekawość w odkrywaniu i poznawaniu siebie i otaczającego świata. Odkrywam Analizę Transakcyjna i jest to dla mnie cudowna podróż. Dziękuję

Dziękuję! Jak dobrze że się o tym mówi ..i wyjaśnia ,potrzebny i ważny temat....

genialna rozmowa. Dziękuję Taki inny przykład ocenianai i rozumeinia inności to takie gdzie jedni lubią i chodzą do kościoła w niedziele czy jakąś urovzystość a inni nie, tylko w sobotę albo dzień przed i nie jest to żadne lekceważenie dnia świętego tylko możliwość korzystania z tego co Kościół daje w liturgii. A w samej liturgii godzin nieszpory są nie z danego dnia tylko już następnego. I że to jest ok. I nie ma sensu żadna krytyka tylko uszanowanie tego co jest inne i że ktoś inaczej myśli, robi Inny przykład to ocenianie fryzury jako ulizanej gdy ktoś lubi z taką przedziałkiem.

Rodzice w Polsce są wulkanem rodzica krytycznego. Niestety,mimo że pokolenia się zmieniają wyścig szczurów trwa. I to ocenianie nawet w piaskownicy. Pozdrawiam Niestety myślę,że jest to plaga polskiego wychowania. Specyficzne panie przedszkolanki i natłok zajęć dla dzieci... Potem szkoła. A dzieciństwo to czas zabawy, naukę przez zabawę - nie za pomocą tabletów. Krótka dygresja pozdrawiam ❤❤❤❤

Napiszę coś co jest z jednej strony zabawne,a z drugiej straszne. Kiedy po 40tce uświadomiłam sobie, że nie potrafię się odciąć od zaborczej i toksycznej matki, zaczęłam nad tym pracować i zmieniać to. Ogólnie zaczęłam bym bardziej asertywna, uczyłam się mówić "nie", mieć swoje zdanie, zaczęłam podbudowywać swoją wartość, doceniać siebie i to co robię. Te zmiany kosztowały mnie psychicznie wiele, ale udało mi się i nadal nad sobą pracuję. A mama,po tej mojej zmianie powiedziała mi, że nie zachowuję się tak jak trzeba i że żałuje, że gdy byłam dzieckiem nie biła mnie więcej pasem po tyłku, bo wtedy byłabym bardziej wychowana,a tak to wyszło to co wyszło.

❤❤dziękuję

Dziękuję 😊

Pracuję z dziećmi ze specjalnymi potrzebami, niektóre mają ogromne trudności. Ucze się od doświadczonych koleżanek i kolegów,jak nie wyręczać, jak dużo pozwolić zrobić. Samodzielność to wielki dar jaki można dać tym dzieciom,ale to bywa bardzo dużym wyzwaniem. Zauważamy,które są wyręczane w domu (rozumiem ogrom miłości i troski opiekunów) a które są uczone działania. Są takie,które same coś robią wokół siebie a potem jeszcze ruszają pomóc mniej sprawnym. To jest wspaniałe doświadczenie obserwowac takie sytuacje.

Dziękuję ❤

Bardzo ciekawa i inspirująca rozmowa, dziękuję 😀

❤ cenne ! Dziękuję.

Dziękuję bardzo ❤❤❤

19:37 - to o mnie 😢 22:44 - tak to się u mnie skończyło... 25:06 - zdecydowanie tak 😢27:03 - teoretycznie tak, ale osobiście doświadczona, w stosunku do moich dzieci mocno pracuję nad tym, aby nie powielać bezmyślnie tych wzorców, wiedząc, jakie są szkodliwe i odbijają się czkawką w dorosłym życiu. Zatem tłumaczenie rodzica, że tak wychował mojego ojca dziadek lub babcia matkę, to ja też tak robiłem/-am chociaż wiem, że to niewłaściwe, to nawet nie wiem jak to nazwać, aby takiego rodzica nie obrazić. Jeszcze pół biedy, jeśli rodzic zdaje sobie sprawę, że powielane od pokoleń schematy są krzywdzące. Ale jeśli nic z tym nie robi, no to coś tu jest nie halo. A może ja mam tak silny charakter, że potrafiłam to przerwać?! 27:31 - o tak 😢 W tym roku kończę 48 lat, a potrzebuję "uznania" jak dziecko. Wiem, że to śmieszne, ale ciężko mi się tego pozbyć. 😢

Nie potrafię uznać starszych osób jako autonomicznych , bardziej mam zakodowane, ze muszę się przed nimi chronić i szczekać jak pies ,który ostrzega ale takim szczekaniem nie podchodź mam uprzedzeniem nie chce się z tobą zaprzyjaźnić , mam obiekcje , nie ufam ci , boje sie ciebie ,nie będzie nam ,dobrze , nie dam się niszczyć , sprowokować , nie pozwolę ci kłaść się na moje poslanie i jeść z mojej miski . Muszę dbać o siebie, jeśli wejdziesz w moja przestrzeń doprowadzisz mnie do choroby , do nicości , do śmierci . Tak wyglada moja relacja z matka . Jestem tez DDA , nie lubię ludzi starszych , choc sama mam już 52 lata , najlepiej czuje się na liźnie natury , z dziećmi i zwierzętami ❤

I kolejny filmik petarda :) Dajecie Państwo piękny, mądry przekaz, treści słucha się wręcz kojąco, jak balsam na skołataną duszę. Ile w tym było dla mnie wglądów! Pan Zbyszek doskonale wszystko tłumaczy, a przykłady Pani Agnieszki dodatkowo rozjaśniają temat. Zadanie dla siebie: pytać siebie i zwracać uwagę na ruch "ratownika", jaki sama przyjęłam zapewne jako normę, po bardzo nadopiekuńczej mamie. Nawet po terapii ten ratownik wobec innych czasami jeszcze wybija.. Pozdrawiam serdecznie i jeszcze raz dzięki!

Jak zawsze, cudowna rozmowa 💞💞💞. Dziękuję ❤

Swietna rozmowa dziekuje❤

cieszę się, że zaczynam nowy rok inspirującą rozmową🧡🧡

Super filmik ❤

Dziękuję serdecznie za bardzo ciekawą rozmowę 👏

Czekam na dorosłego ❤ właśnie chce działać bardziej z poziomu dorosłego. Nie jest najgorzej, ale chcę żeby było lepiej ☺️ rozmowa o rodzicu - super ❤

Super temat. Czekam z niecierpliwością ❤

Dziękuję serdecznie. Już czekam na następne spotkanie 😃👍

Oj ten krytyczny. Wiecznie porównujący do innych dzieci. Niezależnie czy masz 8 lat czy 38 zawsze cię porówna do innych i sprowadzi tam gdzie twoje miejsce - na dół by nie powiedzieć dosadniej. Osiągasz w wieku prawie 40 lat jakiś tam sukces i co ... i się nie cieszysz bo w głowie słyszysz " no tak ale zobacz tam. Kasia ma lepiej." Najstraszniejsze, że to już nie nasza matka tylko ... my sami.

Dobry temat👌 Akurat dzisiaj o tym pomyślałam.

❤

43:45 😂 właśnie mi sie przypomniała scena z filmu Pulp Fiction gdzie Bruce Willis chwile po uwolnieniu sie w piwnicy pyta łysego Marsellus Wallace : JEST OK ? a ten odpowiada : NIE JEST KUR...SKO DALEKO OD ok 🤣

Przykład z truskawkami w mojej wersji... Wiele lat temu moja mama, jak byłam bardzo glodna, proponowała mi zupę do jedzenia. Moja odpowiedź: ja się zupą nie najem, dalej będę głodna... A do mięsa zawsze muszą być ziemniaki. To tatuś pochodzący z Wielkopolski...

Na Śląsku ponoć zaczynało się obiad od słodkiego ;)

Czekam,akurat dla mnie na teraz.

Moja matka wszystkim chce matkować , moje koleżanki były jej koleżankami , teraz jak sobie kogoś upatrzy z otoczenia potrafi wejść z butami ,i tak sie z nim integrować ze zachowuje sie tak samo , mi już brakuje argumentów żeby się ode mnie odczepiła i dała mi żyć autonomia. Okropna krwiopijczyni jak bym ja dopusscila do siebie zjadła by mnie a potem wydaliła . Ten człowiek najlepiej się czuje jako moja lekarka stawia mi diagnozy na podstawie własnych objawów a mi nakazuje profilaktyczne leczenie jedzeniem ,, zdrowym’’ i ziółkami . Małomiasteczkowe , chłopskie myślenie a zachowuje sie jakby wszystkie rozumy świata zjadła , przez przemocowego męża alkoholika zupełnie wyprana z emocji taki zlasowany pusty mózg o niczym jej nie mogę powiedzieć bo nie słucha , albo po czasie atakuje , ze sama sobie to zrobiłam itp … dramat taka matka chce żeby już umarła , ale wiem ze może pozostać we mnie na całe życie ten jej strach , głód miłości , agresja bo wpieprza sie do czyjegoś życia .

💕💟

Rodzic normatywny: dlaczego? Bo tak zawsze było! ... Zupełnie jak z szynką okraiwaną z dwóch stron. Z pokolenia na pokolenie powtarzaną strategią, bo tak robiła moja mama, moja babcia, moja prababcia...A dlaczego robiła to prapra...babcia🤔, bo nie miała większej brytfanny🙈🙉😯🤣

Dzień dobry. Ciekawy temat, chętnie wysłucham.Zastanawiam się, jak to jest gdy oprocz rodziców wychowują Cię też inni ludzie. Czy oni też swoimi słowami kładą się na nas cieniem ? Kto jest wtedy dla nas najwazniejszy ?

Interesujący temat 💔

dorzucam do pieca zasięgów 😃

Do piętnastolatka : "Jest zimno , ubierz czapkę, bez czapki nie możesz iść, bo będziesz chory". Czy to przemocowa nadopiekuńczość, czy jeszcze nic groźnego ?

Polecam wypić tą kawkę 40 min po obiadku żeby się wartości odżywcze mogły dobrze wchłonąć ;))

Dorosli, ale nie dorosli? Hehe, podoba mi się ta uwaga! 😂😂👍👍👍Pani Agnieszko, po tym, co mówili państwo o nadopiekuńczych rodzicach, można odniesć wrażenie, że osoba stosująca przemoc, nie musi być koniecznie osobą złą - wbrew temu, z czym kojarzy nam się przecież, to pojęcie.Czyżby był to kolejny schemat, którego uczymy się w naszej kulturze tak trwale, że później niewłaciwie pewne rzeczy sobie w głowach układamy? (od lat dbam o swiadomosć i rozwijam ją; dlatego wiele iluzji bardzo wyraźnie mi się ujawnia)

❤😊

Pani Agnieszko,ja też kocham Włochy i często zdarza mi się pić cappucino po 15 (wbrew komentarzom mojej mamy-nawet w Polsce,że przecież tak się nie robi 😊)

Grafika jak z horroru....mama z Mordoru. Robi wrażenie 😊

Pani Agnieszko a czy dałoby się zająć się relacjami od strony ich naprawiania? Ktoś zerwał z kimś kontakty, ktoś się pokłócił i poszły konie po betonie. Jak potem wrócić? To strasznie trudne i jest dużo pułapek.

23:31 Moja była teściowa ubierała swojego 31 letniego synka... Maminsynek w pełnej krasie...

Pani Agnieszko. Mam pytanie czy jest jakieś wsparcie dla rodziców, którzy sami wychowani na "starych zasadach" muszą odnaleźć się w wychowaniu dzieci na zupełnie innych zasadach. Przyznam, że trudno jest dać dziecku to, czego samemu się nie dostało. Mam wrażenie, że moje pokolenie (rocznik 81) musi zmierzyć się z tym czego się doświadczyło i przy okazji być gotowym do nowych form wychowania. Jest zupełnie inna świadomość w tym temacie niż te 40 lat temu. Dużo jest o depresji wśród obecnych nastolatków. Temat znany mi z autopsji. Cieszę się, że są możliwości pomocy dla nich. Czuję się jednak w tym wszystkim jako rodzic pozostawiona sama sobie. W wieku 9 lat wyrwana z domu rodzinnego decyzja rodziców. Praktycznie z dnia na dzień do cioci która była zupełnie obca osobą. Pozbawiona obecności 7ga rodzeństwa i totalnie innej rzeczywistości. Półtorej roku później mierząca się ze śmiercią mamy. Odczuwająca przez kilkanaście lat, że się jest "u cioci" a nie u siebie. Takie dziecko musiało sobie z tym wszystkim radzić bez żadnego wsparcia. Myśląc, że wszystko jest ok weszłam w związek małżeński. Dopiero po kilku latach wychowywania dzieci zaczełam widzieć że coś jest nie tak. Wychowania dzieci też musiałam nauczyć się na własnych błędach, ponieważ nie miałam kogo się doradzić. Ciągle że wszystkim spóźniona, bo to czy dobrze coś robię czy źle widać dopiero po kilku latach. Więc zamiast prewencji jest poprawianie tego co się nieświadomie popsuło. Trudne to wszystko. Dlatego szukam wsparcia i zaopiekowania takiego rodzica. Czy w ogóle jest coś takiego, bo niestety nie mogę nigdzie znaleźć. Pozdrawiam serdecznie

Takie mam pytanie: czy jest to możliwe aby żona „nosiła” cień męża ? Znam pewną historię takiego małżeństwa, które spotkał Jung na swojej drodze …. Może Pani wpisać jakieś podpowiedzi co do takiego zjawiska ? Lub czy córka może „nosić” cień rodzica ?

Mam pytanie, jak budować relację z dzieckiem w sytuacji, w której wiem, że przekroczyło normę, której nie akceptuję jako rodzic. Zamieszkało z partnerem w jednym mieszkaniu. Czy moja nie akceptacja tej sytuacji jest uzasadnioną przemocą rodzica ratownika? Mam informację zwrotną, że dziecko czuje duże napięcie w związku z tą sytuacją.

Ciezka "praca" z dziecmi, Wazne by nie byc tym "cieniem" ktory zaslania dzieciakowi caly widok :-)

Dziękuję ❤

❤