Jak wyrazić złość czyli czujesz czy myślisz? Dr Agnieszka Kozak i dr Małgorzata Torój 

Lista uczuć rzekomych: Poniżony Odrzucony Wkręcony Zniewolony Zastraszony Wrobiony Niedoceniony Nieusłyszany Niekochany Pozbawiony wsparcia Niechciany Prześladowany Niesprawiedliwie potraktowany Nieważny Niewidoczny Odizolowany Pominięty Zawiedziony Zmanipulowany Niezrozumiany Zlekceważony Przytłoczony przez kogoś Przepracowany Pouczany Sprowokowany Pod presją Gnębiony Oszukany Przymuszony Wtłoczony Skrytykowany Umniejszony Nielubiany Niegodny zaufania Zarzucony/zawalony Nękany Nachodzony Ignorowany Obrażony Niewysłuchany Zastraszony Porzucony Wykorzystany Nieakceptowany Zaatakowany Zdradzony Obwiniany

Nie mam słów. Samo cenne, a z taką swobodą i lekkością przedstawione! Tu jest tworzony taki klimat, że z cichą lubością od razu chce się rozgoscicić i chłonąć, i z ciekawością grzebać w bebechach. Dziękuję. 🌺🥰

Bardzo odkrywcza była dla mnie ta Pań rozmowa, dziękuję ❤ Szkoda, że nie jesteśmy nauczeni mówić wprost o naszych uczuciach. Byłoby dużo łatwiej w relacjach... My z mężem (30letni staż) dopiero od kilku lat uczymy się tak naprawdę komunikować że sobą, a zaczęło się banalnie - od kryzysu.Ile myśmy razem książek przeczytali, ile podcastow wysłuchali, ile było rozmów, listów, łez... Mój mąż ma dużą trudność z okazywaniem uczuć ( ma unikajacy styl przywiązania), pochodzi z rodziny, gdzie nie było bliskości, okazywania sobie czułości itd. Ja z kolei jestem DDA i mam lękowy styl przywiązania, bywało więc trudno... Ale kochalismy się bardzo i chcieliśmy być razem. Dalismy naszym, doroslym teraz, dzieciom szansę, by mieć szczesliwe życie, bo one mają chyba bezpieczny styl przywiązania. A my chyba nigdy nie byliśmy że sobą tak blisko, jak teraz 😊 A po tej Pań rozmowie znów są tematy do przerobienia...tak, że wieczorem będziemy jeszcze raz słuchać razem 😊 Dziękuję ❤

Najlepiej mieć luźna strunę 😁Wtedy nikt nie jestem stanie na niej zagrać.Polecam Życzę miłego wieczoru wszystkim.

Wspaniały materiał - Dla mnie jest istotny wątek ; Kiedy wyrażę to co czuje czyli złość - i powiem to tej osobie .Później boję się konsekwencji - tego że obróci to się przeciwko mnie Zostanę ukarana za to wyraźnie tego co ja czuję w danej chwili do drugiej osoby.

Wydaje mi się, że "czuję" brzmi mocniej i głębiej niż "myślę". I pewnie dlatego może na drugą osobę silniej oddziaływać.

To magia, że akurat zaczynam się łączyć po tylu latach ze swoją złością i nie wiem jak ją wyrażać a tu takie video. Nie mogę się doczekać kolejnej części! To będzie dla mnie dobry początek :)

Słucham z ogromną przyjemnością, tak jasno wytłumaczone z uśmiechem i bez cienia czy odrobiny wyższości. To jest przestrzeń prawdziwego języka miłości, zaproszenie do kontaktu ze sobą i innymi. Dawane z miłością, bo wcześniej napełnione. Jesteście cudowne ❤️

Wspaniała rozmowa, słucha się lekko i interesująco. Bardzo dziękuję,dla mnie było bardzo ważne to usłyszeć❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

Dlatego najbezpieczniej jest wyrazac siebie mowiac o uczuciach, postawach do danych konkretnych sytuacji np "gdy Ty robisz to i to lub nie robisz tego czy tamtego, to ja czuję to i tamto". Nie oceniam, że to co ktos robi, jest dobre/złe, a ja w mojej wrazliwosci tak czuje. Mozemy porozmawiac, jak z tym pojsc dalej, co zmienic, jak sobie pomóc. To daje szansę na partnerstwo, kolejny krok we wspolnej drodze. Czasem spowoduje, ze ktos cos musi zmienic, czegos sie nauczyc: o mnie, o sobie, o sytuacji. Pozdrawiam serdecznie. Dobrze się tego słucha. Brawo drogie Panie❤

Staram się brać Odpowiedzialność za Swoje emocje 😊

Nazywanie emocji w sposob ogolny to multimodalna ocena naszych odczuc, zawierajaca szereg informacji, zbyt wielu, by zrozumieć przekaz w sposób jasny, klarowny i zrozumiały. Problem w tym, że mamy ogromną trudność w rozumieniu znaczenia samych słów ( doslownie), bo przecież slowa to myśli, niosą jakas wartość i treść... lub ich nieodpowiednim doborem. Przyklad: ×"Zawiedziona relacja"- tyczy się osoby ( osob), jej postępowania, oceny, stwierdzenia. × "Rozczarowana toba"- jak w/w ale jest to już atak i zarzut, skierowane wprost. Przekaz obu zawiera zmartwienie, nieszczęśliwy stan, rozgoryczenie, zranienie itp. Trudna lekcja. Prawda jest taka, trudno nazywać emocje po imieniu, nikt nas tego nie uczył, stąd tyle interpretacji a wraz z nimi konflikty i napięcia.

Otwieracie mi zawsze oczy i dziób ze zdziwienia! Nigdy nie czułam się tak oświecona!:)))

Tak ☺️ "Poczucie, że..." nie jest uczuciem. Pod nim jest uczucie, a pod nim może być kolejne. Musimy być świadomi i mieć zaufanie do siebie i/lub rozmówcy, żeby zatrzymać się i pozwolić sobie poczuć to, co jest w środku i najczęściej boli ☺️

Bardzo ciekawa rozmowa. Z większością się zgadzam, natomiast patrząc od strony neurobiologicznej, biorąc pod uwagę np. neurony lustrzane, sytuacja, gdy ktoś przy nas się wścieka czy jest agresywny, zdecydowanie wpływa na moje emocje czy tego chcę czy nie. W książce Partnerstwo bliskości, o której mówiła pani Sławik, jest prezentowane podejście będące trochę w kontrze do tego, że tylko my odpowiadamy za swoje emocje. Jest tam nieustająca zachęta, by myśleć, jak moje emocje (i moje zachowanie pod ich wpływem) oddziaływają na drugiego człowieka. Bo wpływają niewątpliwie. Oczywiście, mogę pracować nad tym, by być jak mnich buddyjski, na którego nie wpływa już nic z zewnątrz. Ale to wyższy level, ponieważ osiągnąć taki stan jest naprawdę trudno. Błogosławieni, którzy wprowadzają spokój do relacji. W tym ujęciu odpowiedzialność jest nie za same emocje u drugiej osoby, ale atmosferę emocjonalną, którą ja wytwarzam, a która może wpływać na drugiego człowieka, na jego systemu nerwowy, niezależnie od jego woli. Pozdrawiam serdecznie, dziękuję za każdy materiał, słucham bardzo uważnie.

Mam takie poczucie, że to o czym Panie mówicie wymaga wysiłku intelektualnego i jeszcze większej uważnosci i pracy. Wydaje mi się że często idziemy po prostu na łatwiznę i utrwalamy źle mechanizmy.

Genialne! Dziękuję bardzo za to wyjaśnienie. Kto by pomyślał, ile jest niuansów w relacji międzyludzkiej. To jest normalnie jakiś kosmos!

Tak sobie pomyślałem, że to może być jedna z głównych przyczyn rozpadu związków, w których teoretycznie nic sie nie wydarzyło, w których to kobiety odchodzą od mężów, partnerów z poczucie braku relacji, poczuciem bycia niekochaną. Świetny temat. Szkoda że, tak późno w swoim życiu trafiłem na "uczucia rzekome ".

🙈 tak, to się dzieje tak szybko, emocje buzują, odcina mózg, nie zauważam kiedy następuję ta interpretacja 🙈🙃 Trudna umiejętność. Bardzo wartościowy film 👍 Dziękuję.

Już nie mogę się doczekać, uwielbiam Was słuchać🥰🤗😘

Spadacie mi Panie z nieba, choc rok temu Was sluchalam i tego materiału. Wlasnie rozlozylyscie mi na czynniki pierwsze co mnie zabolalo w komunikacie innej osoby z wczoraj, która właśnie w podobny sposob wyrazila uczucie rzekome i wzięła do tego koolicjantów. I Ci koalicjanci mnie poruszyli - to mnie dotknęło. Niestety ja też zaczęłam mowiąc o uczucia co mnie dotknęl9, ze mi przykro sie zrobiło w ten sam sposób się wyrażalam (bez powoływania sie na żadnego koolicjanta). Wowczas wydawało mi sie ze rozmawiam o emocjach. A dzisiaj okazuje sie, że nie. Ucze sie zatem dalej :) Dziękuję za dzielenie się wiedzą.

Dziękuję! Bezcenny odcinek. O uczuciach "rzekomych" nie miałam pojęcia. Spróbuję uważać na to, czy przypadkiem nie komunikuję się właśnie w ten sposób.

zrzucanie odpowiedzialności za nasze emocje na drugą osobę... to takie częste. Dziękuję za bardzo ciekawy wywiad. Rozróźnienie uczuć rzekomych od prawdziwych to dla mnie ważne. 👍

Dziękuję bardzo za wykład, gdyby uczono nas tego w szkole....

Znakomity materiał 💪 Bardzo pomógł mi uporządkować jeszcze bardziej mój wewnętrzny dom. Fascynuje mnie porozumienie bez przemocy i uczę się jego stosując je w praktyce zaliczając różne komunikacyjne wpadki 😁 Ten materiał jest dla mnie super pomocny. Dziękuję ❤️

Bardzo ważny i ciekawy odcinek, dobrze to odróżniać. Brawo Wy 😊 jednocześnie, jako psychoterapeutka więziowa czuję potrzebę polemiki z samą końcówką i odważę się na nią 😉 w 20 minucie zaczynacie mówić o tym, że nie jesteśmy w związkach żeby zaspokajać nawzajem swoje potrzeby. Moim zdaniem jesteśmy odpowiedzialni z zaspokajanie swojej potrzeby bezpieczeństwa. I jednak swoją wartość budujemy przeglądając się w oczach najważniejszych dla nas osób: najpierw rodziców, potem przyjaciół i partnerów. I cytując Bowlby’iego: aż po grób szukamy u najbliższych poczucia akceptacji i wartości. Jest to bardzo naturalne i nie trzeba się tego wstydzić, ani uznawać, że coś z nami nie tak ☺️🫶

Pani Agnieszko, dziękuję za kolejny dający do myślenia film. Czyje bardzo duży dysonans miedzy tym co Pani mówi, a tym co mnie spotkało. Cale wytłumaczenie uczyć rzekomych i sposobow ich wyrazania jest bardzo logiczne i spojne, ale na koncu pojawia sie wniosek, ze nalezy pytac "czy jestem dla Ciebie wazny" zamiast prosic o potwiedzenie. Odnosze to do mojego zycia, bo bylam zaniedbywana przez rodzicow fizycznie i psychicznie, tak jakbym byla pudlem niepotrzebnych rzeczy. Do tego stopnia, ze majac 10-12 lat jezdzilam do lekarza i kupowalam sobie antybiotyki. Przeraza mnie to, bo byly to choroby, ktore sa niemal w 100% niegrozne przy obecnym poziomie medycyny, ale nieleczone moga doprowadzic do smierci, a ja jako dziecko czesto nie potrafilam sie odnalezc w tej sytuacji. Czasami rodzice sobie o mnie przypominali, bo mieli potrzebe, zeby ich przytulic, zeby okazac im milosc i wtedy przychodzili do mnie, przytulali, mowili, ze mnie kochaja i ze jestem dla nich wazna. Problem, ktory probuje rozwiazac jest nastepujacy: co zrobic, gdy ktos twierdzi, ze jestem wazna, ze chce mi pomoc, ze mnie kocha, a w momencie, gdy ja potrzebuje tej pomocy to wazniejsze jest sprzatanie domu, jedzenie sniadania, mycie samochodu, ogladanie telewizji itp. Wydaje sie, ze w doroslym zyciu mozna sie obrócić na piecie i po prostu zadbac o siebie, ale sa sytuacje, w ktorych od pomocy z zewnatrz zalezy nasze zycie. Bardzo Pania szanuje i chetnie slucham, chcialabym dowiedziec sie jak odnioslaby Pani moja sytuacje do fragmentu o udowadnianiu komus, ze jest dla niego wazny, ze przeciez wystarczy zapytac (22:32). Moja interpretacja Pani slow jest taka, ze jak ktos twierdzi, ze jestem wazna to ma mi to wystarczyc, bez wzgledu na to jak mnie traktuje, bo to jest moja odpowiedzialnosc, zeby sobie wmowic, ze jestem dla kogos wazna, bo on tak twierdzi, bez wzgledu na to co pokazuje swoimi czynami.

Pani Agato, w wykładzie bardzo dużo było o mnie. Słucham Pani zawsze z ogromnym zainteresowaniem. Mowi Pani mądre, bardzo ciekawe mysli ale też delikatnie. Sluchajac, odkrywam w sobie wiele słabości, zranień ale też buduje siłę. Bo samoświadomość daje siłę. Dziękuję więc za te Pani slowa. Jeśli chodzi o powód hamowania złości, to są nim 3 rzeczy. Po pierwsze Lęk przed utratą relacji, po drugie Poczucie winy za co ja "zrobię" drugiej osobie wyrażając zlosc, po trzecie Ocena społeczna. Myślę że kwalifikuje się na terapię bo 3 powody to już za dużo w moim poczuciu, a może jest ich więcej jak głębiej pomyśle. Wiem, czuje się zblokowana, uwieziona w tym co mogę i co powinnam. Serdecznie pozdrawiam . Bożena

Raczej niewiele osób świadomie manipuluje tymi stwierdzeniami. Myślę, że najczęściej to oczekiwanie jest nieuświadomione. Po prostu mówimy jak nam się wydaje, że jest. Druga osoba też może to "wyprostować" ☺️

Kiedyś spotkałam się z teorią, że wszystko negatywne, mało przyjemne w nas samych i tak pochodzi z lęku pierwotnego. I u mnie bardzo często tak jest. Bo czemu się złoszczę na syna, że nie chce dziś poczytać dwóch tematów z historii? Bo się boję, że wróci po feriach i znów przyniesie kilka niepotrzebnych pał, że to moja wina będzie, że ktoś mnie przez to źle oceni jakby od tego zależało całe moje jestestwo. Że on nie przetrwa bez szkoły. A przecież to on tu zostanie po mojej śmierci i on będzie się musiał zmagać z ewentualną zawaloną szkołą, brakiem wykształcenia. Może dokształcać się będzie za 20 lat, a może już wcale. To jego lekcje do odrobienia są, nie moje. Ja odrabiam swoje. Sztuka odpuszczania łatwa nie jest.

Świetny materiał. Dziękuję🌞 Pozdrawiam🌻

Dziękuję za nowy film .Pozdrawiam serdecznie.

Dziękuję za kolejną super rozmowę!

❤❤

Poproszę koniecznie o kolejny odcinek! Rozjechały Panie cudownie iluzje komunikacji i przerzucanie się odpowiedzialnością. Tak! Potrzebne jest teraz rozwiązanie problemu.

Już nie mogę się doczekać ll części 🙂🙂🙂

Dziękuję bardzo.

Świetny dialog, fantastycznie się Panie dopełniają, dając możliwość lepszego zrozumienia tych wcale nie łatwych różnic między rzekomymi odczuciami a prawdziwymi uczuciami..tego co zinterpretowane a tym co faktycznie wewnątrz ciała zakomunikowane… Czekając na kolejne odcinki, z serca dziękuję ❤

zgadzam się, że bardzo warto rozróżniać te przekazy ale... jak wyhodować w sobie taką obojętność na ludzkie słowa? Dziękuję za ciekawą rozmowę, pozdrawiam

Świetna rozmowa.Zgadzam się z Paniami my częściej mówimy o tym co myślimy na ten temat,a nie umiemy mówić o tym co czujemy.I przez te osądy ,opinie o innych sami wpychamy się w poczucie winy.I najczęściej zrzucamy odpowiedzialność za swoje emocje na innych czy wogóle na świat zewnętrzny. Dziękuję Paniom❤️❤️❤️

Bardzo lubię Pań słuchać ☺️

Dziękuję 😘

I jeszcze taka myśl, że mówiący często nie widzi, że mówi uczuciami rzekomymi i nie czuje często, że przerzuca oddpowiedzialność za swoje uczucia, a słuchający często czuje, że coś jest nie tak. Nie dlatego, że to smutna prawda o nim, ale dlatego , że to smutna nieprawda. Czyli z zewnątrz widać , czuć czasami lepiej.

Szok! Ja wreszcie zrozumiałam, czemu mnie tak cholernie złościły teksty mojego byłego męża, który komunikował się że mną właśnie w ten sposób: czuję się lekceważony, zaniedbywany, pomijany... Ja tyle lat myślałam, że ze mną jest coś nie tak, bo przecież on mówił o sobie i swoich uczuciach, a na mnie to działało jak płachta na byka. Rany! Jak ja dziękuję za ten wykład, ja wreszcie zrozumiałam, że miałam prawo tak reagować. Intuicja dobrze mi podpowiadała, że w tych jego tekstach jest coś nie tak. Dziś dowiedziałam się co: on nie mówił o prawdziwych uczuciach, tylko rzekomych!!! Co za objawienie!!!

mega rozmowa :)

rewelacyjny temat, otwiera oczy

Zauważyłam że ze stanu słości bardzo łatwo można przejść do frustracji. Wszystko co mówiłyście dziewczyny zgadza się w realnym życiu. Bardzo wam dziękuję. Podoba mi się zdanie że zwalamy na kogoś swoje emocje. Bardzo często tak jest. Dzieki kobitki 🙂

W punkt.

Dziękuję za wartość przekazywaną w materiale. Już po raz drugi wyświetlił mi się film z tego kanału i po prostu poczułem, intuicyjnie, że akurat tego chcę posłuchać. W dodatku tak adekwatne do dzisiejszej sytuacji. Dziękuję i pozdrawiam🙏

Fantastyczna rozmowa! 😊Dziekuje i czekam z niecierpliwoscia na kolejne odcinki!! 😉

Dla mnie temat rewelacja :) Dziękuję :)

Wygląda na to, że większość ludzi nie potrafi dojrzale że sobą rozmawiać.

Trudne ale odkrywcze spojrzenie. Niełatwe w praktyce ale niejako świetny trening asertywnosci i stawianie poznania siebie na 1 miejscu. Znowu u siebie wszystko ma początek w dobrej relacji. Ja zawsze myslalam, że to od drugiej osoby zależy...a tu raczej czy ona też zna siebie i swoją wartość. Czy jest dojrzała lub pragnie się rozwijać. Ciekawi mnie jak się to ma w stosunku do dzieci, które przecież nie są ukształtowane i mało znają siebie, a chcemy mieć z nimi dobre relacje. Może w ich przypadku jeszcze lepiej mówić prosto o sobie i uczyć przez to tego samego? Dziekuje za kopalnię wiedzy i ten kanał.

Dla mnie to jest świetne rozwiązanie ☺️ Pytanie: czy ja jestem w naszej relacji ważna dla Ciebie?

Bardzo dziękuję panią za przekazaną wiedzę. Od dziś wszystko się zmieni..... Jeszcze raz dziękuję❤️❤️❤️❤️❤️. Pozdrawiam serdecznie Aldona.

"Uczucie rzekome czyli interpretujące". dziękuję za rozmowę, po pierwszym przesłuchaniu zinterpretowałam jako skomplikowaną😉

Jeszcze , jeszcze ,jeszcze ... !!!❤️

Sama prawda, wielokrotnie sprawdzona na własnej skórze. 😊 I wielokrotne użycie w którymś trzeźwym momencie "to tylko Ty tak myślisz, ja mam zupełnie inne intencje... " I tłumaczenie łopatologiczne co poeta miał na myśli... Oj bardzo potrzebne są te Wasze bardzo mądre rozmowy 😊🌹

Dziękuję .Jestem bardzo wdzięczna za te inf .Pozdrawiam Ciepło

Pani Agnieszko, jakie są jeszcze inne przykłady tych uczuć rzekomych? Dziękuję za wartościowy materiał. Czekam na więcej :-)

...wypiłem kawę i zasiadam posłuchać kolejny raz....z długopisem w ręku...

Czyli w skrócie są to takie wyrażenia, dzięki którym możemy przerzucić odpowiedzialność za nasze trudne emocje na innych i się nimi nie zajmować, ale jednocześnie zajmować się naszymi interpretacjami zachowań innych wobec nas 🤦‍♀️

Dziękuję za rozmowę ❤️. Chciałabym zapytać dlaczego w naszym umyśle pojawiają się takie interpretacje, czyli błędnie odczytuje on rzeczywistość? Czy wynika to z niskiej samoświadomości, braku pracy nad sobą, braku relacji z samym sobą, a może z traum i negatywnych wzorców z dzieciństwa? Ważna rozmowa i ważne pytania :)

Sw Augustyn powiedziałby wtedy: " Kochaj i czyń co chcesz ".

A jeśli powiem np. "Wykorzystano mnie" czyli stwierdzę fakt, to jak należy interpretować? Druga rzecz. Mam wrażenie, że my często używamy słowa CZUJĘ nieadekwatnie do sytuacji, określając procesy z poziomu rozumu. (uważam że, myślę że etc.) Myślę, że stosujemy skrót myślowy, bo zdanie mówiące o uczuciu w danej sytuacji powinno brzmieć np tak "Czuję gniew, gdyż wykorzystano moją naiwność" Jak zwykle bardzo ciekawy temat. Pozdrawiam serdecznie!

❤

Uczucia to mysli ,uczucie to znak rownosci w rachunku wartosci zyciowych wyrazanych w myslach. Czesto negatywne uczucia to niemoznosc obliczenia z roznych powodow ,lub pomylka w dzialaniu i rownaniu. Złość to czesto nalozenie sie na siebie kilku mysli ktore nie byly zweryfikowane po kolei,wyrazenie zlosci to zbyt dlugi rachunek nie dajacy sie policzyc w pamieci lub nieakceptowalna wartosc. Ciało ma wlasna inteligecje do ktorej mozemy sie tylko zblizyc,ale ogolnie dla swiadomosci jest ona malo znana i mozna ja nazwac duchową lub instynktem.Nie potrzebujemy do niej swiadomego dostepu.

Poproszę o ćwiczenia, które mi pomogła dostrzec te mechanizmy .

Jestem na etapie rozumienia emocji rzekomych , ale nie wiem jeszcze co w zamian. Nie wiem kiedy i jak mowic o emocjach by druga strona zrozumiala,przyjela a nie czula sie atakowana. Rozumiem,ze o tym bedzie w kolejnej czesci? W przeszłość nie mowilam o uczuciach,tłumiłam je co niestety sprawiało,ze miala duzo lęku. Mówienie nie jest dla mnie naturalnie oczywiste,ucze sie tego.

Heh, niektórzy terapeuci doradzają, żeby mówić: "kiedy ty robisz , ja czuję się ". Zawsze miałam wrażenie, że to brzmi oskarżycielsko i nie jest dobrą komunikacją...

Ostatnie kilka minut (o poczuciu wartości i uniezależnieniu go od innych): zawsze kiedy słyszę / czytam coś takiego, to zaczynam myśleć, że taki naprawdę dojrzały człowiek powinien być sam i niczego od nikogo nie potrzebować. Bo skoro mam już wszystko w sobie i nikt nie ma obowiązku spełniać moich potrzeb i zaspokajać oczekiwań, to po co mi relacja? Ale przecież mówi się też coś dokładnie przeciwnego - że dojrzali ludzie właśnie są w relacjach. Ja nie potrafię tego sobie skleić...

Jak powiedziałam, że czuję powiew olewki to to to samo? 😅 potem uslyszalam, ze czul sie wciagniety w gierki... Każde z nas bylo w swoich emocjach obawy tak? Przeczuwam, ze on mnie nie kocha, to co wtedy? Co dalejXD straszne sie robi to rozmawianie, bo koniec koncow czlowiek zderzy sie z uporczywa ciszą jak sie razem nie mieszka

Kiedy kolejna część? 😊

Może warto przedstawić listę uczuć?

Jeśli dobrze rozumiem, to chodzi tu o wyrażanie prawdy ? Nie udawaniem? Bo aż się boję, że wszystko można naciągnąć 😲

Jak jest z „rozczarowaniem”? Często jest uznawane za uczucie prawdziwe, a na liście rzekomych występuje „zawiedziony”. Jaka jest różnica? Ktoś mówi „czuje się zawiedziona ta relacja”- czy wyraża uczucie czy interpretacje? To trudne😅

Czyli , jezeli czuje presję partnera , to w rzeczywistości boje się postawić mu granice i czuje strach , że mnie odrzuci np ? Czy dobrze rozumiem ?

No dobrze ale co z faktami? Mówi się, żeby rozdzielać fakty i uczucia. I dajmy na to, że nasz partner jest uzależniony od Internetu i dnie całe spędza zaniedbując swoje obowiązki i tą drugą osobę to czy za jej osamotnienie i poczucie zaniedbania (uczucia rzekome) i smutek odpowiada ona sama? Czy jej uczucia rzekome i prawdziwe nie są rezultatem pewnego faktu jakim jest uzależnienie partnera od Internetu? Przecież on to jej robi! Nie widzi, nie słyszy i zajmuje się tylko Internetem. Druga sprawa odpowiedzialność: ona jest odpowiedzialna za to co czuje? Nie może go zmusić do walki z uzależnieniem, nie może zwrócić jego uwagi na nią bo jego zachowania to jego wybór i wcale nie musi zapijając jej oczekiwań! Co pozostaje partnerce? Odejść. Bo każda próba wpłynięcia na partnera by coś zrobił ze swoim uzależnieniem jest manipulacją?

Po dwóch dniach od premiery w domu trwa dyskusja...no to kiedy wyrażamy uczucia a nie uczucia rzekome? ...

Mówicie Panie że nie jest dobre kiedy ktoś mówi: czuję że... A jeśli ktoś mówi - a jeszcze lepiej pisze(!) - widzę, że... Np. Widzę że się nie rozumiemy... (?)

Pewne osoby nie zrozumiały przekazu.

Niestety to wszystko jest teoretyczne. Słowem: nie występuje w przyrodzie. Dodatkowo gloryfikowanie emocji od pewnego czasu, pozbawia nas innych elementów. Klasyczne psychologizowanie, które się zmienia i zmieni się za parę lat również i to.

Witam Panie 🙌... Nie łatwy temat 🥴.. Uczucia rzekome, hmmm, tak naprawdę nigdy o nich nie słyszałam.. Niestety musiałam przerwać słuchanie wykładu, bo za dużo skomplikowanych wyrażeń 🤦‍♀️.. Tak naprawdę interpretacja wypowiedzianych słów czy zdań, burzy relacje.. To moje wrażenie 🙄

Bardzo interesująca rozmowa!!!🔥💕🔥 słucha się Was z przyjemnością- dzięki!

💕💕💕💕