Na początku lat 30., dużym zainteresowaniem władz różnych państw cieszyła się koncepcja budowy samolotu myśliwskiego w układzie wolnonośnego dolnopłata. W przypadku Japonii zainteresowanie zrealizowaniem tej koncepcji jako pierwsze wyraziło Lotnictwo Cesarskiej Marynarki Wojennej, która podejmowała podobne próby już w 1932 r., jednakże zbudowane wówczas samoloty nie przetrwały zbyt długo w szeregach japońskiego lotnictwa wojskowego. Krótko potem, w 1933 r. koncepcję budowy podobnego samolotu zaczęło sprawdzać lotnictwo Armii Cesarskiej, które początkowo podejmowało współpracę z firmą Kawasaki, później do rywalizacji dołączyła także wytwórnia Nakajima, która z własnej inicjatywy podjęła prace nad samolotem noszącym oznaczeniem PE, co można tłumaczyć jako pościgowy eksperymentalny. Odpowiedzialność za budowę nowego samolotu spadła na inż. Yasushiego Koyamę, który blisko współpracował z inż. Minoru Otą. Obaj inżynierowie zakładali, że samolot będzie miał bardzo starannie dopracowane kształty, co miało przełożyć się na dobre osiągi w locie. Budowę jedynego prototypu noszącego oznaczenie PE ukończono w lipcu 1936 r., samolot potraktowano jako maszynę eksperymentalną, która miała posłużyć do budowy bardziej dopracowanego samolotu myśliwskiego noszącego oznaczenie Ki-27. Pierwszy egzemplarz nowego samolotu myśliwskiego przygotowano 15 października 1936 r. Maszyna posiadała całkowicie zakrytą kabinę pilota, gładką osłonę silnika, i generalnie wyglądała bardzo dobrze. Jedynym niepewnym punktem było stałe podwodzie, ale uznano, że pozwoli to na po pierwsze zmniejszenie masy samolotu, a po drugie ułatwi produkcję, a po trzecie pozwoli na obniżenie kosztów. Zresztą, nie oszukujmy się, w tym czasie jedynym potencjalnym przeciwnikiem dla Japończyków pozostawały Chiny, a Chińczycy kupowali praktycznie wszystko co latało i generalnie latali na tym bardzo słabo. Japończycy mogliby na dobrą sprawę wystawić flotyllę dwupłatowych Nieuportów z I Wojny Światowej, a i tak byliby w stanie wywalczyć sobie panowanie w powietrzu nad Chinami. Ki-27 nie był jednak taki zły - maszyna miała bardzo dobrą widoczność do tyłu, co było szczególnie istotne podczas walk powietrznych, a co również ważne, samolot dysponował całkiem niezłym jak na japońskie warunki uzbrojeniem i dobrymi osiągami. Na początku lutego zakończono budowę drugiego prototypu Ki-27, w którym zastosowano nową odmianę silnika Ha-1 Otsu, zapewniającego 710 koni mechanicznych mocy. Wprowadzono także drobne zmiany w konstrukcji skrzydeł. Jednocześnie armia zamierzała przeprowadzić testy porównawcze samolotów produkowanych przez kilka różnych wytwórni. W rywalizacji o zamówienie samolotów miały rywalizować trzy konstrukcje - Ki-27, Ki-28, o którym jakiś czas temu już wspominałem na kanale, a także Ki-33. Ostatecznie okazało się, że najszybszy jest Ki-28, ale za to Ki-27 jest najbardziej zwrotny. Dla japońskiego lotnictwa armijnego, najważniejszą cechą samolotów myśliwskich była właśnie zwrotność, a pod tym względem Ki-27 nie miał sobie równych. W teorii, Ki-33 mógł stanowić niejakie zagrożenie dla Ki-27, ale okazało się, że Ki-33 jest trudny w obsłudze, a poza tym wznosił się bardzo niechętnie. Ki-27 zwyciężył więc w rywalizacji i już wkrótce do producenta zaczęły spływać zamówienia na samoloty Ki-27, które nieco różniły się od pierwszego prototypu, ale w zasadzie odpowiadały 10 dodatkowym prototypom, w których wprowadzano kolejne poprawki. Produkcja pierwszych seryjnych maszyn zaczęła się w styczniu 1938 r., w zakładach Nakajima.
W materiale wykorzystano fragment nagrania z kanału:
/ @tomekrol
Jestem także tu:
odysee.com/@Ba...
Zapraszam do wspierania kanału:
Wirtualna kawa buycoffee.to/b...
#lotnictwo #airforce #aviation #samoloty #fighter #myśliwiec #nippon #ww2 #usaf #china
15 сен 2024
