Majör Depresyon Hakkında Dile Getirilmeyenler 

Bir de lütfen bu tanıya sahip olmayan ve popüler kültürden dolayı, bir şekilde bu tip rahatsızlıkları havalı görerek bu rahatsızlıkların rolüne girmeyin. Çünkü bu insanlar yüzünden, gerçekten bu rahatsızlıklara sahip olan insanlar basitleştiriliyor, herkeste olan normal bir şey olduğu sanılıyor. Sizin yaptığınız bir rol olsa da yanınızdaki gerçek mental sorunları olan insanlar, size destek olacağım derken daha da batıyor olabilir. Lütfen olduğunuz gibi olun. Bunlar asla havalı görülmesi gereken şeyler değil.

zamanında majör depresyon tanısı almıştım. o zamanlar depresyon ve olumsuz düşünceler dışında yanımda kimse yoktu :)

Aile hekimi uygulaması gibi aile psikoloğu olsa keşke sağlık ocaklarında ne güzel olurdu.

22 yaşındayım. 3 ay önce depresyon ve OKB tanısı aldım. İkisi birlikte gerçekten o kadar ağır ki. Bazı günler OKB yüzünden, depresyonda olmadığımı sadece ilgi çekmek için böyle bir şeyi uydurduğumu ve doktorları manipüle ettiğimi bile düşünüyorum. Her gün uyandığımda kendimi tekrardan "Hastasın, kendine inan, şefkatli ol." diye sayıklarken buluyorum. Yıllardır içimde inanılmaz yoğun bir boşluk hissi ve umutsuzluk vardı ama hep devam ettim. Herkes hissediyor sanıyordum çünkü dışarı çıktığımda kimsenin "Depresyondayım, kötüyüm" dediğini görmedim. Bu kadar yaygın olan bir hastalığı, gizlemek ve her şey güzelmiş gibi davranmak çevremize de çok zarar veriyor. Zamanında birinden depresyonun üzüntülü bir şekilde nutella kaşıklamak olmadığını görseydim yıllarca tek başıma savaş vermek zorunda kalmazdım. O yüzden bu dönem tüm hocalarıma yazıp vize ödevlerinde ek süre istedim. "Hocam ben depresyon ve OKB tanısı aldım, hayata zor tutunuyorum. Bana yardım edin lütfen" Bu iki cümlenin yarattığı etki beni o kadar hayata bağladı ki. Bir hocamın yönlendirmesi sayesinde üniversite hastanesinin psikoloji bölümünden 2 aydır terapi alıyorum. Sınıf grubuna aynı iki cümleyi yazdığımda gerçekte yüzünü görmediğim insanlar bana bir sürü ders notu attı. Aralarında numara yaptığımı ve kolaya kaçtığımı düşünenler de oldu ama umrumda değil. Ben hastayım ve benim yardıma ihtiyacım var. Güzel kalpli insanlar olduğu sürece de yardım hep var. Kolumuz kırılsa çekinmeden söyleyebiliriz, kronik baş ağrımız olsa da. Mental rahatsızlıklar daha fazla değilse bile en az fiziksel rahatsızlıklar kadar acı verici. Video için çok teşekkür ederim!

sesinin titrediği her noktada hepimizin kırılmışlığının izi var...

Ağlamamak için bazen kameraya bile bakmaman.. sesinin sürekli titremesi.. deren seni seviyoruz iyi ki varsın💗

''Just because someone can carry it, it doesn't mean that its not heavy''

UMUTSUZ OLAN VE HASTA HİSSEDEN ARKADAŞIM... BİR HASTA VE AYNI ZAMANDA BİR HEKİM OLARAK TECRÜBELERİMİ SENİN İÇİN PAYLAŞTIM. YALNIZ DEĞİLSİN... Çocukluğumdan beri İrritabl barsak sendromu ve çeşitli psikiyatrik rahatsızlıklarla maalesef içli dışlı olmak zorunda kalan birisiyim. İlk şikayetlerimin başlamasından 10 yıl sonra tanı alabildim. Hayatımın bazı dönemlerinde anksiyete bozukluğu ve depresyon rahatsızlıklarım o dereceye ulaştı ki ciddi anlamda özbakımım düştü. 50 kilo olduğum zamanları hatırlıyorum. Sürekli üşüyen, hareket etmeyen, her sabah karın ağrısıyla uyanan, aylarca süren bulantı ve karın ağrıları olan, sürekli ishal ve kabızlıkla mücadele eden, yemek yemesi ve tuvalete çıkması bile çok zor olan bir insandan kendimden bahsediyorum. İlk şiddetli atağımı lisede ateşli bir hastalıktan sonra geçirdim, onun sonrasında ciddi anlamda sağlığımı kaybettim. Malnütrisyon, depresyon, aşırı kaygı ve intihar düşünceleri... Uzunca bir süre çevremdeki insanlardan da yardım bekledim. Ailem de dahil maalesef beni anlayan kimse olmadı. Bu süreçte kendimle çok başbaşa kaldım ki hiç tavsiye etmiyorum. Kendimle başbaşa kaldığım zamanda atlatabilme yolunda adımlar attım ama çok tehlikeli bi süreçti ve başka bir insan olsa intihar edebilirdi diye düşünüyorum. Benim yaşadığım dereceye gelirse hiç vakit kaybetmeden ve kim ne der diye düşünmeden doğrudan bir psikiyatriste görünün lütfen. Benim ilk hastaneye gitme öyküm rahatsızlıklarımın en zirvede olduğu bi dönemde şiddetli nefes darlığı sonrasındaydı. Sonraki gün hiç vakit kaybetmeden ailemle doktora gittim, tüberküloz ve böbrek yetmezliği de dahil olmak üzere birçok hastalık açısından değerlendirildim. En sonunda psikiyatriye yönlendirildim ama gerek ailemin gerek kendimin yanlış bakış açılarından dolayı gitmedim, kaçındım ki bu da büyük bi hataydı ve çektiğim acının daha uzun sürmesine yol açtı. Birkaç yıl içinde kendiliğinden düzelme eğilimine girdi, en azından hayatımı eskisi kadar etkilemiyordu. Bu süreçte sınavlara hazırlanıp üniversiteyi kazandım ve sonrasında bir hekim oldum. Üniversite yıllarımda da şikayetlerim devam ediyordu. Zaman zaman kaygım o kadar şiddetli oluyordu ki olmayan sesler bile duyabiliyordum. Aşırı öfke sorunu ve şiddetli depresyon da cabası. Kendime zarar verme davranışlarım da olmasına rağmen ve psikiyatristin bana fayda sağlayacağını bilmeme ve bunun zorunlu olduğunu bilmeme rağmen yine de kaçınıyordum. Bu da çok büyük bir hata lütfen yapmayın. Sonuçları ne olursa olsun bir uzman desteği alın! Destek almadığınızda başınıza geleceklerden daha kötü olamaz. Yine dibe vurduğum bi dönemde bir arkadaşımın zoruyla istemeye istemeye de olsa psikiyatriste gittim. İlaç tedavisine başladım. Bir buçuk yıl boyunca tedavi aldım. Ciddi anlamda faydasını gördüm. Sonrasında psikiyatristime danışmadan, şikayetlerimin azalmasından dolayı tedaviyi azaltarak kestim. Tedavisiz kaldığım süre 2 ay civarıydı. O arada başıma gelmeyen kalmadı. Sosyal ve ailevi sorunların yanında, şikayetlerim de tedaviyi danışmadan kesmemden dolayı fazlasıyla geri geldi. Yine benzer sağlık sorunlarıyla beraber, Akatizi denilen ve kimsenin yaşamaması gereken korkunç bir durumu sıklıkta tecrübe ettim. Bilmeyenler için akatizi öyle bir rahatsızlık hissidir ki kendi vücudunuzun içine sığamazsınız, patlayıp dışarı fırlamak istersiniz, sürekli sağa sola hareket etmek istersiniz, öyle korkunç ve rahatsızlık verici bir histir. Bu durumu 2 3 hafta kadar tecrübe ettikten sonra yine bir psikiyatriste gittim. Tekrardan yüksek yoğunluklu bir tedaviye başladık ve bu sefer belirli aralıklara psikoterapi de aldım. Şu an hala tedavime devam etmekteyim. Hayatımı işlevsel bi şekilde devam ettirmemi uzmanlara borçluyum. Sizin de lütfen sorunlarınız varsa bir uzmana başvurmaktan asla çekinmeyin. Onlar size yardımcı olabilmek için bekliyorlar. Saçma sapan insanlara değil bilime kulak verin. Psikiyatrik hastalıklar ayıp, günah, kötü, tü kaka, cin musallatı vs. değildir. Bazılarımızın nasıl fıstığa, yumurtaya alerjisi varsa ya da nası yirmilik dişleri sorun çıkarıyorsa ya da nasıl saman nezlesi varsa onun gibi bir şey. Yardım almaktan çekinmeyin. Her beden ve her zihin farklıdır. Bilimsel ve tıbbi anlamda geçerli, GERÇEK bir yardım almaktan çekinmeyin. Buraya kadar okuduysan teşekkür ederim. Lütfen umudunu kaybetme. İnsan çabasının çözemeyeceği çok az şey var ve dışarıda kesinlikle senin sorunlarına çözüm olabilecek bir şeyler var. Kendine yardım et!

O yorgan altı betimlemesiyle zamanında bunu yaşamış biri olarak iliklerime kadar o anılara geri döndüm. Yaşayanlar anlar ancak. Yalnız değilsiniz. Çok değerlisiniz, umarım bu zor günleri çook geride bırakırsınız. Gözümde öyle saygı duyulası, öyle imrenilesi ve takdir edilesi bir yerdesiniz ki birilerinin takdir ya da tebriğini dile getirmesine ihtiyacınız nasıl olur diye düşündüm. Çok özel ve harikasınız. Sevgiler..

Beden algısı bozukluğu hakkında da bir video gelebilir mi? Toplumdaki insanların bu kişilere yaklaşımı ve karşısındaki kişinin böyle bir rahatsızlığa sahip olabileceğini düşünmeden o kişinin bedeni hakkında konuşma haddine sahip olan insanlar okkalı bir cevap hak ediyor artık.

seriyi aşırı beğendim.ve izlerken gözlerim doldu. önceden de araştırmıştım majör depresyonu. terapi almak çok isterim. ama malesef ailemi ikna edemiyorum. bir kere söylemeyi denedim. babam gülüp ben seni dinlerim diye şakalaştı. sonra da para sorun falan dedi.19 yaşındayım üni sınavına hazırlanıyorum ve beni fazlasıyla etkiliyor gerçekten herkese kolay gelen şeyler bana ölüm gibi geliyor. bu videoyla bile daha iyi anladım beni ne kadar etkilediğini ama sadece anlamakla kalabileceğim galiba.

şu an 20 yaşındayım, ortaokula giderken kendine zarar verme, herkesten ve her şeyden nefret duyma, intihar düşüncelerinin eşlik ettiği ağır bi depresyon dönemi geçirmiştim. Her şeyden uzaklaşabildiğim bir vakit bi anda gülümsediğimi fark etmemle havalara uçmuş ve sonunda tekrar gülebildiğim için mutluluktan ağlamıştım. Yıllar boyu o dönemin izlerini hem fiziksel hem ruhsal taşımaya devam ettim. O ağır dönemden çıkmıştım fakat kurtulamamıştım. Sonradan kendime daha çok değer vermeye ve kendimi daha iyi etmenin yollarını aramaya başladım ve benim için çok zor şeyleri başardım. Fakat değişmeyen pek çok şey oldu ve ben hep aynı şeyleri yaşamaktan yoruldum. Son zamanlarda yeniden o kötü düşüncelere boğuluyordum. Yardım almayı düşündüm fakat geri çekildim. Yine moralim bozuk bir şekilde bilgisayarımı açmışken bu videoya denk gelmek bir nebze de olsa iyi hissettirdi. Ve videoda çok tatlıydın

Niyeyse çok üzgün ve durgun görünüyorsun. Umarım mutlusundur ve bir sorun yoktur.

Psikolojik rahatsızlıklara bu kadar duyarsız olan bir ülkede bu kadar güzel bir seriyi başlattığınız için çok teşekkür ederiz. Bir sürü insana yardımcı olacağınızı şimdiden biliyorum. Deren ablaya hayran kaldım bu videoda, kendi deneyimlerini anlatması ve bu kadar kişisel olabilecek bir konuyu sırf bizlere yardım edebilmek için açması gerçekten çok güzel, anlamlı bir davranış. Öneri: Gaslighting veya genel manipülasyon hakkında bir video yapabilirsiniz.

Mental sorunlarım açısından anlaşılmadığım bir ortamda büyüdüm, bu durum çoğu zaman gülünç durumlara indirgenip dalga konusu bile oluyordu. Fakat seni dinlerken olsa anlaşıldığımı ve kabul edildiğimi hissettim Deren, çok teşekkür ederim.

Sosyal fobi ile ilgili gelirse de güzel olur bence ☺️

Merhaba Derin, Bu video için tüm samimiyetimle teşekkür ederim. 19 yaşındayım. 9 aydır antidepresan ve terapi alıyorum. Anksiyete ve majör depresyonum var. İnsanlar içinde nedenini bilmediğim bir enerjim var. Sürekli gülen şakalaşan pozitif. Çünkü anlarlarsa beni sevmeyeceklerini bunu anlayıp bana saldıracaklarını düşünüyorum. Ki neden antidepresan kullandığımı psikoloğa gittiğime anlam veremiyorlar. Ve ben sanki borçluymuşum gibi gitmeye ne kadar ihtiyacom olduğunu söylüyorum. Sırf bana iyi davransınlar kırmasın diye tedavi aldığımı anlatıyorum. Şakaymış gibi bana ruh hastası deli diyorlar. Herkeste var diyor. Ve ben eğer yorgun değilsem gereken cevabı veriyorum. Pek kimseye söyleyemedim ama Derin ben çok mutsuzum. Ruh kanseriyim. Elim ayağım her şeyden çekiliyor. Toplu yemekler işkence gibi geliyor. İnsanlar içinde duramıyorum. Eziyet gibi geliyor yaşamak. Sınavıma çalışamıyorum 3.yılım olduğu halde. Ders çalışamıyorum. Babamın bana yaptığı psikolojik ve sözlü tacizlerine katlanamıyorum. Ben hiçbir şeye katlanamıyorum. Bu bok çukuru hayatımda hiçbir şey hissedemiyorum. Ben iyi olmak istiyorum. İnsan nefes alırken, yemek yerken, yatağında yatarken bile can çekişir mi? Rahatsız oluyorum kendimden. Özür dikerim sıktığım için sadece dile getirmek istiyorum.

"Hiçkimse sizi sevmiyorsa en az bir kişi seviyor o da benim." Cümlesine kadar dayandım ama şuan hunharca ağlıyorum.

Bu durum ve aynı zamanda anksiyete ile 2 yıldır savaşmaya çalışan biri olarak söylemeliyim ki sağlıklı insanlara göre 10 kat daha zor şartlar altındayım. Bu rahatsızlıklarımı dile getirdiğimde ise çoğu insan ya ilgi çekmek istediğimi düşündü ya da ihanet ederken bu kız da zaten psikopat ibareleri kullandı aşağılar gibi. Kalbimiz olduğunu unutmayın lütfen 1 kelime bile söylerken iyi düşünün çünkü herkes sizin kadar umursamaz olamayabilir.

bu video için çok teşekkürler YapımBöyle Film. farklı konularda biraz daha bilinçlenmemi sağladığınız ve her daim pek çok insanın yanında olmaya çalıştığınız için de teşekkürler. iyi ki varsınız!

farkındalık yaratma amacınız ve bunun için gösterdiğiniz çaba için sizi bir psikoloji bölümü 3. sınıf öğrencisi olarak tebrik ediyorum. bu tarz konular üzerinde konuşulurken yüksek hassasiyete ihtiyaç duyar, bunun için çabaladığınız da dışardan bakılınca anlaşılıyor gerçekten. yine de psikolojik rahatsızlıklardan bir engel veya dezavantaj gibi bahsetmek, sizde olmasa bile diğer tanı almış bireylerin kendilerini eksik hissetmesine ve kendilerini etiketlemelerine neden olabilir. etiketleme/etiketlenme ise psikolojik tedaviler önündeki en büyük engel olarak geçer. bu saydığım nedenlerden dolayı var olan hassasiyetinizi biraz daha artırmanızı rica ediyorum. tanı almış olduklarınız da dahil olmak üzere psikolojik rahatsızlıklardan bahsetmeye yönelik başlattığınız bu cesur çalışma için tekrar kutluyorum ve bunun sizin için olan zorluğunu görüyorum. umarım ihtiyacı olan insanlara ulaşan ve onlara iyi gelen bir video serisi olur. kolay gelsin ybf

Çok teşekkürler böyle bir video serisine başladığınız için, eminim çok yardımı olacaktır herkese.

Deren.. Öyle anlamlı öyle özel ve öyle kıymetli ki bu video benim için. Videoyu görmeden dakikalar önce yaklaşık 1.5 saat süren bir kriz (ağlama krizi, sinir krizi, panik atak nedir bilmiyorum tam olarak) geçirdim. Kendimi yeni yeni sakinleştirebildiğim dakikalarda bildirimi fark ettim. Henüz bir teşhis konulmadı. Bir yardım almaya başlamadım. Ancak izlediğim, dinlediğim şeyler tam olarak beni anlatıyor. Kendi kendine de teşhis koymak doğru değildir elbet ama. Belki de hastalığım budur diye bir pencere açıldı en azından kafamda. Konu, insan, statü, yaş, din, dil, ırk, cinsiyet vs fark etmeksizin bu kadar anlayışlı bu kadar sevgi dolu bu kadar kalbi açık olduğun için çok minnettarım. Çok teşekkür ederim. İyi ki varsın.

videoyu 20.dakika da durdurup bunu yazma ihtiyacı hissettim. Özellikle son bir aydır yaşadığım birtakım sorunlarım var. En büyüğü kafamın içinde asla susmayan birilerinin olması ve beni hiçbir zaman bırakmaması.Sabah kalktığımda ders çalışmak için masaya oturduğumda dahi kafamın içinin inanılmaz dolu olması ve içimin anlatamayacağım derece huzursuz olması beni ciddi anlamda yıpratmaya başladı. Zaten çok utangaç kaygılı ve korkak bir insanım. Bunların hepsi birleşince özellikle son bir aydır çok kez kriz geçirdiğimi düşündüm. Derste otururken, metroda giderken nefesimin resmen kesildiğini hissediyorum ve koşarak kendimi bir yerlere atmak istiyorum. O anlarda ve o anlardan sonra resmen ölmeyi diliyorum. En kötüsü de bunları hissetmek elimde olmamasına rağmen insanların beni suçlayıp aramıza kocaman bir duvar örmesi. Aileme tedavi olmak istiyorum da diyemiyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum ama bu videoyu iyi ki attınız.Tam zamanında attınız. Birisinin beni anladığını ilk defa hissettim. iyi ki varsınız

derenin bahsettiği oha mutlu olabiliyorum deyip mutluluğu 2 kat hissetme durumu çok doğru daha dün yaşadım ve bir an dedim ki ya bir anda kaybolursa. rüzgarlı havada elinde kum tutmak gibi bir şeydi ama ben yine de mutlu olduğum her saniyeye deli gibi değer verdim

Gerçekten her videoda hayata bakış açım ufkum daha da genişliyor insanları daha çok anladığımı düşünüyorum teşekkürler deren ve yasin ❤️

anlattigin her seyde o kadar cok kendimi goruyorum ki.. ruhumun soylemek istediklerini dile getirdigin icin gonulden tesekkur ederim ❤️

insan ölmeyi değil, hiç doğmamış olmayı diliyor. özkıyım gerçekleştirebilecek bir gücün bile yok. sadece hiç varolmamış olmayı diliyorsun. lütfen yakınınızda bu tarz hastalıklar(evet, kanser ne kadar hastalık tanımına uyuyorsa majör depresyon da aynı şekilde hastalık tanımına uyar) geçiren kişiler varsa ona sarılıp "ben hep yanındayım, geçecek" diyin sadece. o insanın mutluluktan (yada başaramayacağını düşündüğü ve sizi de kendiyle birlikte bu üzüntüye sürüklemenin verdiği bencillik, başarısızlık, özgüvensizlik duygusundan dolayı) ağlamaya başladığını görebilirsiniz. o insan reddetse dahi elinizden geldiğince yanında olun. benimkilerin hepsi gitti çok şükür, giderken de ellerinden gelebildiğince beni aşağıladılar, dalga geçtiler, yüzüme kahkaha attılar. siz bunları yapmayın. sarılın, yanında olun. ve çoğu zaman yanında olduğunuzu hissettirmeniz yetmez. sık sık dile getirmelisiniz. 8 aylık majör depresyon sürecinin sonunda doktor manik depresif bozukluğundan şüpheleniyor (evet zaman zaman hipomani dönemi yaşıyorum çünkü). o hipomaninin verdiği mutluluk bile sahte. vücudun depresyon öncesi gerçekleştirdiği bir savunma mekanizması. vücut depresyona girmemek için serotonini salgılayabildiği kadar salgılıyor ve birkaç günlüğüne kendinizi normalin çok üstünde iyi hissediyorsunuz. neyse velhasılkelam bu şekilde susmayı da başaramıyorsunuz sürekli konuşuyorsunuz 😀😀

depresyonu battaniye altında dizi izlemek sanan herkesten, her üzgün olma durumunu depresyon sanip depresyondayim diye gezen herkesten nefret ediyorum. 8 ay boyunca her gece sabaha uyanamayayım diye aglarken bana gelip seninki de dert mi, cık o yataktan da bir seyler yap diyen herkesten de nefret ediyorum. ben utanip 6 ay boyunca yataktan kalkamadım ve psikolojik destek almadım, ama bu ne utanılacak ne de korkulacak bir şey, depresyon beyninizin size oynadığı kötü bir oyun. su an tekrardan psikologa baslayacagım her sey cok daha iyi olucak eminim. lütfen kendinizi yalnız hissetmeyin🤍🤍

Hepinizi tebrik ederim arkadaşlar sadece depresif hissetmek bile çok zorken bununla hastalık boyutunda düzenli olarak baş etmek ultra zor olmalı... Her zaman sizinleyiz umarım!..

Bir kaç yıldır major depresyonla savaşıyorum ailem ve arkadaşlarım bu konuda arkamda oldular ama hiç bir zaman tam anlamıyla ne yaşadığımı ve ne hissetiğimi onlara anlatamadım benim en büyük sorunlarımdan biri hissetiklerimi kelimeler halinde ifade edememem ve şuan sizden bu kadar güzel ve anlayışı kolay cümlelerle anlattığınız için teşekkür ederim annemle beraber izledik ve izler izlemez bana sarılıp yanımda olduğumu söyledi

4 senedir majör depresyon tedavisi görüyorum, daha doğrusu görmeye çalışıyorum ekonomik sebeplerden ötürü. izlerken gözlerim doldu. ailemi kötü olduğuma ikna etmek ve terapiye başlamak bile o kadar zordu ki. hafife alınacak bir şey değil. eğer acınızın farkındaysanız lütfen ve lütfen bunu ertelemeyin, kendinizi ve duygularınızı örselemeyin siz de. sağlıklı bir yaşam, sağlıklı ilişkiler hepimizin hakkı. kendinize dikkat edin.

Dilerim iyisindir çünkü sesindeki çaresizliği ben bile hissetim :(. Bu seriye bayıldım demeden edemeyeceğim umarım kişilik bozuklukları hakkında da video gelir. Daha iyi olman dileğiyle❤

Bu hastalığa sahip değilim ama sayenizde bu hastalığa sahip kişilerle daha fazla empati kurabileceğim. Beni ve bilmeyenleri aydınlattığınız için teşekkürler. Videolarınız devamı kesinlikle gelmeli.

babam psikolojime iyi gelmiyor ama mecburen en azından 4-5 ay daha aynı yerde durmam gerek abla.. güzel bir video ve güzel bir seri olmuş, anksiyete videosunu iple çekiyorum:)

Majör depresyona sahip olan birinin majör depresyon hakkında konuşması, beni o kadar duygulandırdı ki. O kadar iyi geldi ki, yalnız olmadığımı bilmeme rağmen yine de somut olarak konuşulması bir uzman tarafından değil yaşayan biri tarafından anlaşılabilir olduğumu görmek çok çok iyi geldi ve çok duygulandırdı. Sık sık iyileştiğimi düşünüp diğer gün yataktan kalkamadığım günler oluyor. Ve bunun içinden çıkamayacağımı sık sık hissediyorum. Birinin bunun normal olduğunu dile getirmesi doktor- hasta, terapist-danışan ilişkisi olmadan duymak güzeldi. Teşekkür ederim. Ayrıca birine bu ilacı kullandığı için bu tedaviyi olduğu için sırf kendisi için değil çevresindeki herkes için yaptığını hatırlayarak teşekkür etmek inanılmaz duygulandırdı. Umarım bu kadar ince insanlarla karşılaşırız. 💓💓 ( sonunda hiç kimse sizi sevmiyorsa bir kişi sizi seviyor o da benim kısmına gelmeden yazmıştım yorumumu, tüm gün sevilmediğimi düşünerek geçirmiştim... Çok teşekkür ederim bende seni seviyorum )

Muhteşem bir emek, samimiyet ve araştırmayla yapılmış video. Yine çok güzel bir iş çıkarmışsınız. Ellerinize sağlık.... Seviliyorsunuz 🖤

Gerçekten çok iyi bir insan olduğunu düşünüyorum. Yaptığın işleri çok takdir ediyorum. Keşke herkes senin gibi olsa.

Ne diyeceğimi bilmiyorum, sürekli ama sürekli bir kısır döngüdeyim. Şu an sınav senemdeyim ve her şeyin içine afedersiniz ama sıçmış gibi hissediyorum. Bazen kendime inancım tam oluyor, düzeltirim ya olur olur yaparım diyorum kendi kendime. Sonra birden kara bulutlar çöküyor sanki üstüme diyorum ki yok artık çok geç, bitti yani çok geç. 16 yaşındayken başladı ve şu an 18deyim. Gerçekten çok çabalıyorum. Zamanı durdurmak isterken, her şeyi bırakıp hayatımdan çıkıp gitmek isterken sabahlari kalkmak ve geleceğim hakkında endişelenmek zorundayım. Üstüne üstlük gerek şakayla karışık gerekse direkt bir şekilde yüzüme "çok olumsuz,umutsuz, bıkkın"davrandığıma dair dönütler aldım. Videoda denildiği gibi bile isteye inanın bana bunu yapmam kendime. "Biraz pozitif bak, olumlu düşünürsen olumlu olur hayatını zorlaştırma." Sence bunu denemiyor muyum? İnanın bana kimse istemez başarılı bir okul hayatı varken içine etmeyi veya gezmek eğlenmek varken gerçeklerden kaçmak için saatlerce uyumayı. Biliyorum fiziksel hastalıklar çok zor, Allah kimsenin başına versin istemem ama görünmeyen yaralar da bir o kadar zor. Özellikle toplumun umursamayışı, bu tür olaylara bakışı ortadayken.(özellikle de yaşın küçükse asla depresyonda olamazsın)Seans almak istiyorum, seanslar ayrı bir pahalı, devlette gitmek istesem çevremdeki yetişkinler ileride işim için sıkıntı olabileceğini söylediler. küçük bir bunaltıymıs - herkesin hayatında olurmusmus- Ama dediğim gibi çok çabalıyorum, öyle görünmese bile çok çabalıyorum. Potansiyelimi aşağı çeken, arkadaşlarımla aramı açan, akıntıya karşı kürek çektiren depresyon... Dediğim gibi eğer ailenizden biri veya yakın arkadaşınız,sevgiliniz, uçan kuş, açan çiçek ne bileyim duran taş böyle bir şey yaşıyorsa bilin ki çok çabalıyor, belki sizin 5 katınız. Çünkü her günüm,her haftam mücadele dolu. Bu satırları hem dinleyip hem yazıyorum, çevremde depresyonda olduğumu söyleme konusunda yalnız olduğumu düşünüyordum. Su an çok daha rahat hissediyorum ama ne yazık ki yarın yine kalkıp beni strese sokan ve beni daha da yıpratan bu üniversite sınavı kaosuna devam etmem lazım. Taylor Swift'in Dediği gibi " I just want you to know that this is me trying"

4 sene önce bipolar ve majör depresyon tanısı aldım. Yaşadığım zor zamanları ve ihtiyacım olduğun da yapayalnız olduğum günleri hiç unutmayacağım. Şu an belki daha iyiyim ama yalnız mücadele etmek kadar zoru yok gerçekten umarım kimse yaşamaz ve umarım kimse de bunu yaşatacak tetikleyici etkenler olmaz...

Hakkini sozleriyle ve zekasiyla savunan ve aciklayan Deren . benim bu hayatta gordugum en guclu insanalrdansin bizede cok guc veriyosun seni cook seviyoruz ❤

Haftalardır böyle hissedip kelimelere dökemediğim için hayatımdaki her şey kötüye gidiyordu. Beni anladığınız için teşekkür ederim deren ve Yasin. Az önce mutluluktan gözlerim doldu ve 3 haftadır ağlayamadığım için acı çekiyordum yani ne kadar mutlu olduğumu anlatamam. Kendimi iyileştirmek için harcadığım çabaya teşekkür etmen bu zamana kadar duyduğum en anlamdı şeydi. İyi ki varsınız

Devamı kesinlikle gelmeli. Emeğinize sağlık, bu hastalığı çok güzel dile getirmişsiniz. Gerçekten de dediğiniz gibi anlatılırsa bu kadar olur.👏👏👏☘️

iyi ki böyle bir kanalı keşfetmişim ve iyi ki bunları dile getirip bu işi yapıyorsunuz, iyi ki varsınız 💞💞

Gelecekte hakketiğiniz yardımı size vermek için çabalayan bir psikoloji öğrenci adayı olarak sorunlarını bu şekilde dile getirerek aynı duruma sahip olanlara yardımcı olduğunu görmek beni çok mutlu etti💜💜💜

Bu kadar duyarlı olman çok güzel çok faydalı bir video olmuş teşekkür ederim💞

Okb konusundaki videoyu iple çekiyorum. 10 yıldır OKB teşhisi konulmuş ve bu hastalığım yüzünden ailesi tarafından terk edilmiş biri olarak fikirlerini beğendiğim birinin bu konudaki konuşmasını çok merak ediyorum.

Emeğinize sağlık. Devamını dört gözle bekliyorum.

Deren, uzun zamandır videolarını takip etmeye çalışıyorum ancak iyi ve kötü mutant örneğinden yola çıkarak ve kötü hasta konusuna değinmen aslında bu tarz konularda hassas davranan biri olduğunu bildiğim için beni şaşırttı. Herkesin terapi alması mümkün olamıyor çünkü psikoterapi inanılmaz pahalı bir şey. Herkesin ulaşması mümkün olan bir şey maalesef değil. Bu kimseyi kötü bir hasta, topluma dahil olamama gibi suçlara sebep olmaz. Bir de Psikolojik hizmetlerle ilgili bir yasa olmadığından dolayı bireyler yeterliliğe sahip olmayan kişiler tarafından sıklıkla zarar görebiliyor. Ancak iyi yeterliğe sahip olan psikolog/psikiyatristler de herkese iyi gelmeyebilir. Bu çok öznel bir durum, insanların yeterliliğinden daha ziyade. Bu hastalıkla yalnızca ilaçla savaşan biriyim, kişisel deneyimlerini kesinlikle ben de yaşıyorum. Yalnız değiliz ancak bazı şeyler bizim elimizde değil. Sizi seviyorum YBF ekibi❤️

Yaklaşık 1 yıldır majör depresyonum olduğunu düşünüyorum. Ve tabi ki psikoloğa gitme imkanım yok. Derdimi anlatacağım bir tane bile arkadaşım yok, gerçekten hayattan fazlasıyla yoruldum, her akşam bugün neden intihar etmedim diye sorguluyorum. En azından konuşabileceğiniz, sizi bur nebze de olsa anlayabilecek arkadaşı olanlar onların değerini bilin. (Yorgan betimlemesi o kadar doğruydu ki)

Daha iki gün önce depresyon hakkında dile getirilmeyenler videoyunuzu tekrardan izlemiştim ve keşke bu konuyla ilgili tekrar video yapsalar diyordum. Henüz videoyu izlemedim ama bana çok yardımcı olacağından eminim. Teşekkürler Deren ve Yasin :)

Bu kanal gerçekten unicornlarla dolu... Ulaşabildiğiniz kadar insana iyi gelmeye çalışıyorsunuz ve bana da ulaştığınız için kendimi şanslı sayıyorum. Tanısı konmuş psikolojik bir rahatsızlığım olmasa da bilinçlenmek için kesinlikle izlenmesi gereken bir video. Psikolojik bir rahatsızlığı olan insanlara daha hassas davranmam gerektiğini bir kez daha anladım. Gerçekten iyi ki varsınız ybf ailesi.. Geçmişte yanlış bir psikologla karşılaşmış biri nasıl tekrar psikoloğa gitmeye ikna edilebilir ya da ona nasıl iyi gelinebilir? Uzun zamandır bunu düşünüyorum ama sanırım bu seri bunun cevabını bulmama yardımcı olacak...

sosyal fobi ve sosyal anksiyete vb rahatsızlıklar için de bilgilendirici seriler gelsin lütfen

Majör depresyon hastasıyım 2 buçuk senedir tedavi görüyorum 4 kez hastanede yattım ruh ve sinir hastalıkları bölümünde. Hayatta bir anlam bulamıyorum yarın uyanmak için bir sebep bulamıyorum (sırf bu anlam boşluğu yüzünden yeme bozukluğu hastalığı da eklendi bana çünkü o zaman yarın uyanmak için bir sebebim oluyordu 'kilo vermek') aşırı karamsar birisiyim ve aşırı mükemmelliyetci. Biz sanılanın aksine hep mutsuz değiliz, bazı günler oluyor vay be cidden mutluyum diyorum mesela çok güzel bir gün geçiriyorum arkadaşlarımla ama sonra o atak dediğimiz şey geliyor. Bu atak o kadar boktan bir şey ki tahmin edemezsiniz. Her şey zaten bu ataktan çıkıyor. Başta bazen agresiflikle başlıyor anlıyorum hemen atak gelecek. Ama engel olamıyorum. Sonra boşluk hissi, hissizlesme, tamamen his konusunda uyuşma bu öyle bir sry ki annem ölse tepki veremeyecekmisim gibi bazen bu hissizlik geçsin diye kendimi kesiyorum sırf bir şeyler hissedebilmek için. Daha sonrasında ise acı... Sanki kalbim milyonlarca parçaya bölünüyor sanki gogsumde bir taş varmış gibi nefes alamıyorum. Canım o kadar yanıyor ki hayır diyorum bu acıyı bir daha kaldıramam bu acıyı bir daha yaşayacağıma ölürüm daha iyi. Ve garip tarafı bu atak bittiğinde direkt anlayabiliyorum aa bak şu an iyiyim bitti atak diyebiliyorum. Bu ataklari doktorlar bile bilmiyor, tanimlayamiyorlar. Depresyon sandığınız gibi birkaç günlük üzüntü değil çok daha büyük bir boyut. Romantize etmeyi bırakın lütfen.

Anksiyete ve maladaptive daydreaming konularını da videoda ele alırsan çok sevinirim. Özellikle maladaptive daydreaming şimdiden teşekkürler 💕

iyi ki varsınn :))) seni idolüm olarak görüyorum kariyerim ve düşünce yapım açısından ve senden çok şey öğreniyorum. Teşekkür ederim bu kadar güzel ve korkmadan açıklayabildiğin için her şeyi, zor da olsa

Videolara doyuyoruz sağolun akıl sağlığımı koruamamda en önemli iki etkensiniz🤍

deren abla bizim yanımızda kalmaya devam etmeye çabaladığın için teşekkürler❤

Çok güzel bir seri heyecanla yeni videoları bekliyor olacağım

Yeyyyy yeni video seviliyorsun yapım böyle film ♥️♥️♥️♥️

Obsesyonla ilgili gelecek videoyu heyecanla bekliyorum çünkü o takıntılı kontrolsüz düşüncelerle yaşamanın ne kadar zor olduğunun dile getirilmesine ihtiyacım var💗

Şu an ne kadar stabil bir ruh halinde olsam da lise son ve üniversite hayatımın yarısından fazlası evde depresyonla geçti. Maalesef ki öz farkındalığım da şimdikinden çok çok düşüktü. Bu videoyu izlemek ve senin her şeyi bu kadar güzel ifade etmen beni çok iyi hissettirdi Deren. İyi ki varsın 🖤 Bu serinin devamı kesinlikle gelmeli. p.s. "Türkiye size iyi gelmiyorsa yurt dışına gitmenin bir yolunu bulun" ahahahhahahaha literally mood

Seni ilk videolarından beri takip ediyorum. Çok sempatik ve zeki buluyordum. Bu videodan sonra ne kadar cesur ve güçlü olduğunu da görebiliyorum. Ayrıca bakış açıların da çok etkileyici ve empati dolu. Video için teşekkürler.

O kadar güzel bir kanal ki bu kanal 🙏🏻 emeğinize sağlık deren, yasin sizi seviyorum.

Bu konu hakkında detaylı bir video yoktu. Hatta kendimi yalnız hissediyordum. Çok teşekkürler ❤️

İyi ki varsınız bana cesaret veriyorsunuz teşekkürler 🤍

O kadar güzel konuşuyorsunuz ki, her zaman dinlemek istiyorum konu ne olursa olsun❤️

bu video için teşekkürler. hazırladığınız için çok teşekkür ederim.

Majör depresif bozukluk ve yaygın anksiyete bozukluğu tanısı almış birisi olarak birkaç şey söylemek isterim. Süreç önce kendime dürüst olabilmemle başladı. Sürekli kendi kendiyle konuşan biriydim ama "benim asıl sorunum ne?" sorusunu sorabilecek ve cevapla yüzleşebilecek seviyeye gelmem zamanımı aldı. Yataktan çıkmak istemiyordum. Sanki o yorganın altından hiç çıkmazsa gün başlamayacak ve ben yeni şeylerle yüzleşmek zorunda kalmayacaktım. Fakültede dersim biter bitmez eve, odama yani konfor alanıma dönüyordum. Kendi kendime yetemediğimi, en son ne zaman herhangi bir şeye en içten kahkahalarla güldüğümü unuttuğumu, o gün yaşadığım bir olayı paylaşabilecek bir dostumun olmadığını fark ettiğimde yardım almaya karar verdim. Sürecin ikinci basamağına geçip ailemle konuşmak diğer evreydi. Onlara içimden geçen her şeyi eksiksiz anlattım. Yola devam etmek için kendi gücümün artık bana yetmediğini ve yardım almam gerektiğini söyledim. Ailesiyle konuşmaya çekinen arkadaşlara naçizane önerim de budur. Hiçbir şeyi saklamayın size "şımarıklık yapıyor, ilgi çekmeye çalışıyor" diyebilirler. Siz onlara artık kendinize yetemediğinizi ve profesyonel bir yardıma ihtiyaç duyduğunuzu, yaşadığınız bu sürekli mutsuzluk, pişmanlık ve kaygı halini olabildiğince şeffaf anlatın. Umarım sizi dinlerler ve yardımcı olurlar. Çekinmemeye, bu durumu küçümsememeye ve ertelememeye çalışın. Bazılarımızın midesi ağrır, bazılarımızın başı; bizim de ruhumuz ağrıyor olabilir. Bu, bu kadar normal ve tedavi gerektirebilen bir şey. Umarım her şey gönlünüzce olur.

gülümsemen,mimiklerin ve ses tonun o kadar sıcak ve iyi geldi ki. umarım bir gün insanlarda böyle olabilir.

Terapi seansımdan 2 saat önce bunu izlemek birazcık bile olsa beni rahatlattı yanlız olmadığını bilmek ve bunu gerçekten hissedebilmek birazcıkta olsa rahatlattıyor insanı. Teşekkürler Derenimmm

Zaten bu video için teşekkür edecektim ve artı olarak benim için çok manidar bir zamanda geldiği için minnettarlığım arttı size. Biraz kendimden bahsetmek istiyorum hazır bu video altına benim gibi insanlar olacağı ve birbirimizi daha iyi anlayabileceğimiz için çünkü şu ara kendimi gerçekten çok çaresiz ve tükenmiş hissediyorum. Şu an 20 yaşındayım ve 2 yıl önce anksiyete sebebi ile başladığım terapi sürecimde bazı takıntılarımla da yüzleşerek ilk bir yılda ciddi bir gelişme gösterdim. Lakin sonrasında majör depresyon teşhisi konuldu. İlaçlarım değişti, dozajlarım sürekli arttı, tedavime destek olsun diye tms gördüm sonrasında yine dozaj artımına gittik doktorumla. Son olarak Perşembe günü psikiyatristim yatış önerdi ve o günden beri kendimi iyice yorulmuş ve çaresiz hissediyorum. Annem bu haberi aldığından beri benim için çok üzgün ve bu beni daha da üzüyor. Bu durumu bir arkadaşıma açtığımda bana bu kadar kötü durumda olmamın mümkün olmadığını söylemesi beni daha da yalnız hissettirdi gerçi bu da o kadar doğal ki, hastalığım beni hep kabuğuma çektiğinden insanların fark etmemesi mümkün. Ve beni tetikleyecek çok fazla şey olduğundan da tüm çevremle iletişimi bazen sonsuza kadar kesecekmişim gibi davrandığım da dikkate alınırsa bilmemeleri çok doğal ama benim yalnız hissetmem de öyle. Son olarak mücadelenizde lütfen kendinize merhametle yaklaşın.

kendini o kadar güzel açıklıyorsun ki... iyi ki varsın

biçok videoda biçok kez sizi seviyorum dendiğini duydum, bu kanalda da öyle. ama ilk kez bu kadar içten olduğunu hissettim... sizi seviyorum, çok çok büyük bi cümle gibi geliyo kulağa düşününce. o kadar sıradanlanmış ki bir an sen söyleyince duraksayıp düşündüm. kimse artık kastederek söylemiyo belki, çünkü ben pek kimsenin öyle demesine inanmam. ama bilmiyorum, o kadar samimi ve içtendi ki sahiden de kastederek söylediğini hissettim. ya iyi ki varsınız, bu da çok sıradanlaşmış bi cümle. ama tüm samimiyetimle ve kastederek söylüyorum, iyi ki varsınız

Sen ne harika bir insansın belki de hastalığını bilmediği bana bir ışık oldun ne yaşadığımı bilmiyordum senin anlattıklarınla belki de bunun bir rahatsızlık tedavi edilebilir bir şey olduğunun farkına vardım. İyi ki varsın kucak dolusu sevgiler

Arkadaşlık ilişkilerimde bile aşırı bağlanma ve kıskançlık sorunları yaşıyorum. Geçen yıl sınav sürecinden dolayı panik ataklar geçirmeye başlamıştım ve bundan dolayı bir süre ilaç tedavisi gördükten sonra toparlanabilmiştim. Son 1 aydır arkadaşlık ilişkilerimde yaşadığım sorunlar nedeniyle panik ataklarım tekrar başladı ve sınav sürecindekinden bile daha şiddetli ataklar ve kalp çarpıntıları ile mücadele etmem gerekti. Bazı arkadaşlarımın ve ailemin yardımıyla bu durumların üstesinden gelmeye çalışıyordum ama kendi kendime yapamayacağım bir şey olduğunu fark edince psikiyatriye gitmeye kararı aldım. Devlet hastanesine gidince süre kısıtlı olduğu için tam bir terapi olmadı ama biraz da olsa rahatlamamı sağladı. Eskiden kullandığım ilaca başla başlamamı söyledi doktor. Kısacası tedavi olmak, destek almaktan lütfen korkmayın.

Bu videoyu görünce gerçekten çok sevindim. Fikirlerine değer verdiğim birinin bunlar hakkında özgürce konuşuyor olması rahatlattı diyebilirim. Birkaç ufak tefek sorunla beraber beni en çok rahatsız eden hastalıklarım okb, tssb, şizofreni ve onun da beraberinde sürüklediği depresyon ile anksiyete oldu. İyi zamanlardan geçmiyorum açıkçası ve devamlı bunları körükleyen durumlar içerisindeyim. Zamanında hastalığımı kabullenemeyip benim de insanlara zarar verdiğim durumlar oldu evet- o halimden utanıyorum şimdi ama şu an sakin biri olmama rağmen videoda da bahsi geçen "iyi mutant kötü mutant" mevzusuna karıştığım için hiçbir zaman kendime bir yer edinemiyorum ve bu durum o kadar yakıyor ki canımı anlatamam. Her şey için çok yorgun olmama veya en ufak bir nasılsın sorusuyla patlayacak olmama rağmen çabalıyorum nedense. Yine de nasılsın ı bile sormaktan aciz olan insanlar yüzünden her zorluk daha da büyüyor sanki. Deren ablanın söyledikleri de bu yüzden çok hoşuma gitti zaten. Sanki biri gerçekten aklımdan geçenleri görebiliyormuş ve empati kurabiliyormuş gibi geldi. Bu şeyler hakkında çok fazla konuşmam ama öyle sıcak hissettirdi ki kendimi birden bu yorumu yazarken buldum. Eminim gönderdiğim zaman pişman olacağım ama silmek istemiyorum yorumu çünkü kötü şeyler söyleyecek veya aşağılayacak insanların bu kanalı takip ettiğine inanmıyorum sanırım. Çok teşekkür ederim bu yüzden ♡ galiba yalnız değiliz hiçbirimiz ama yine de birinin bize bunu göstermesine ihtiyaç duyuyoruz. Eğer mental anlamda hastalıklara sahip yakınlarınız varsa onlara yanlarında olduğunuzu hissettirmeye çalışın lütfen. Bunu hissettirmek sizin için, hissedebilmek de karşıdaki için zor olacaktır fakat bırakmayın. Belki de birilerinin hayatını kurtarırsınız. Sevgiler ♡ okuduysanız da tebrikler büyük boş yapmışım fjjdglkcigkkikvigkxh

Psikoloji öğrencisiyim ve bölüm bittikten sonra klinikten mi akademiden mi devam ederim bilmiyorum ama her ikisinde de yaşayacağım şeylerde mutlaka “psikolojik rahatsızlıklara da toplumda ayrıcalık tanınmalı” demeni hep hatırlayacağım. Akademide ve iş hayatında gerekiyorsa ödevlerde/projelerde ek süre tanınmalı, grup çalışmalarında dediğin gibi bazı insanlarla beraber çalışmayı istememe şansımız olmalı vs. elimizden geldiğince psikolojik rahatsızlıklarla mücadele eden insanlara yardımcı olmalı ve hayata karışmalarını kolaylaştırmalıyız. Klinik kısmında ise tek dileğim özellikle Türkiye’de hizmet veren klinik psikologların ve psikiyatristlerin sayısının artmasıdır. Kim bilir büyük şehirler dışında ülkenin ücra köşelerinde neler neler yaşanıyor. İnsanlar terapinin varlığından dahi habersiz ne travmalarını normalleştirmişlerdir. Daha ucuz, daha ulaşılabilir ve yaygın olmasını tüm kalbimle diliyorum.

Deren bizim için bu videoyu iyiki çekmişsin. Teşekkürler ☺️

3 gün içinde iki video muuu bu beni mutluluktan bayıltır :)

Ya siz ne güzel insanlarsınız ya. Zaten genelde böyle iyi kapli olablar psikolojik sorunlar yaşıyor vence topluma oranla bizler daha anlayışlı vicdanlı empati kurabilen insanlar olduğumuz için böyle. Ben etrafıma bakıyorum mesela insanlar çok bencil onlar size derdini 10saat anlatır dinlersiniz elinizden geldigince yardım edersiniz ama siz anlatmaya baslayınca geçiştirmek için ellerinden geleni yaparlar. Herkes dünya benim etrafımda dönüyor havalarında bilmiyorum bu beni çok rahatsız ediyor. Ayak uyduramıyorum insanlara çoğu samimiyetsiz önyargılı insanlar. Kendi halinizde olmanız bile batıyor onlara sizi ezebilecek gücü görüyorlar kendilerinde en çok bu zoruma gidiyor. Kaç defa arkadaşıma anlattım ve cok da yakın arkadaşız sozde dedim ki bu benim elimde değil ben surekli kafamda kendi düşüncelerimle boğuşuyorum bazen veklemedigim sekilde dengesiz davranıyorum toparlanacağım desem de 2 saat sonra yine aynı oluyorum. O ise hep yargılıyor yine aynisın sen bu kafayla değişmezsin felan diyor uzaklasmayi denedim onu da kırmayacak şekilde dedim ki birbirimize iyi gelmiyoruz bak bi süre konuşmayalım. Bilmiyorum sanki ben onun için stresini atıp derdini anlatacak bi insandan öte değilmişim gibi hissettiyor bazen değer veriyorum seviyorum diyor ama bilmiyorum bazıları kendinden başkasını sevemiyor bence ben bir şeyimi anlatmak istesem kestirip atıyor ama o saatlerce derdini anlatabilir tamam herkesin hayatı zor hatta ailesi yönünden onun hayatı bi nebze daha zor ama insanların anlamadıgı bunun bizim elimizde olmayışı onlara gıre hep biz abartıyoruz. Sözde rehberlik hocalarım aileme demiş ki kendi kendini depresyona sokuyor böyle bi saçmalık olabilir mi bi başka hocam hayatında somut bi sorun yok sen buyutuyorsun diyor tamam da ben oyle bir sey mi iddia ettim ya bırakın depresyonumu yaşyorsam da kendime yasayayim tamam yol gosterip destek olmak isteyene eyvallah ama kostek de olmayın kardeşim. Ben anladım ki kimseye içinizi dökmeyeceksiniz arkadaşlarım da aynı ya ciddi manada odaklanma sorunu yaşıyorum çalışamıyorum diyorum biz de çalışmıyoruz fiyorlar ki calışıyorlar aşikar yani bunu söylesen bana ne ne yapacam ben Bilmiyorum değişik insanlar cok sıkıldım ama hani hayata bağlayan ne bi amacım ne bi inancım ne bi hayalim bir şey yok elimde insanın en büyük savaşının kendisiyle oluşunu bir başkası anlayamaz bence ben kendimle mutsuzum sorun bu zaten.

Az once major depresif oldugumu ogrendim. Arkadaslarimin akrabalarimin aramalarina geri donmek, dusa girmek, yataktan cikmak, bir isimi halletmek benim icin de cok zor. Kendime uyusuk ve tembel derdim. Bi fikir urettigimde bu fikri icraate dokmek cok zordur. Yilllardir bu ozelliklerimden şikayetçiyim. Disari cikmak cok zordur ama ciktigimda da baya iyi gelir. Cogunlukla depresif hissetmem ozellikle birileriyleyken ama yalniz kaldigimda genelde depresif ve yataktan cikmak istemem. En ufak bi mutluluk bile benim icin cok buyuk bi heyecanlanma sebebidir.. hosgeldin 24 yasimda ogrendigim md 🚬🚬

çok güzel olmuş gerçekten bunun duyurulması gerekiyordu lütfen devamı gelsin okb hastalığı anksiyete sosyal anksiyete. bayağı bilgilendirici olmuş

Bende OKB hastalığına sahip bir birey olarak bu serinin heyecanla devamını bekliyorum. Çok güzel bir video olmuş teşekkürler 😊🌺🌍🌼

Daha bugünlerde bir arkadaşım beni bu yüzden terk etti. Nedeni de benim git gelli olmam ve sürekli olarak ondan uzaklaşmam. Daha doktor bu teşhisi bana koyalı 4 ay gibi bir süre oldu. Ben bile hastalığım hakkında tam bir bilgiye sahip olmazken bu videoya denk gelmem beni biraz rahatlattı. Teşekkür ederim💙

Bu videoda söylenen seyleri yasıyordum ve bunları özgüven eksikliğine bağlıyordum hep. Bir psikologa gitöeyi çok kez söyledim aileme fakat götürmediler. Yasadığım seyin büyük ölcüde majör depresyon oldugunu anladım. Tesekkür ederim.

Allah razı olsun kardeşim cok hoşuma gitti ihtiyaç olan bir konuya deyinmissin

çok güzel ve faydalı bi video olmuş, elinize ağzınıza sağlık, devamını merakla bekliyorum 😊😊

_Hoop nasıl hemen burdayım. Deren ve Yasin selamlarr_

Bu kadar büyük bir kitleye bu kadar güzel bir şekilde hitap ettiğin için seni taktir ediyoruzDeren ablam

İyi ki varsınız seri için çok teşekkür ederim

Tam final haftam bitmişken bu videoyu yüklediğiniz için çok teşekkür ederim. Kötü hissediyordum ancak öz farkındalığım bu kadar yoktu

Allah bize yeter, O ne güzel vekildir.

maladaptive daydreaming hakkında konuşabilir misiniz çünkü fazla bilinmeyen ve şizofreni ile karıştırılan bir rahatsızlık ✌🏻

O kadar iyi hissettirdi ki bu video uzun süredir ilk defa bir şeyler hissediyorum . İyi ki varsınız ❤

Deren konuşurken o kadar duyarlı ve hassassın ki gençliğe müthiş bir örneksin seni hem takdir ediyorum hem de sana çok imreniyorum

bugün majör depresyon teşhisi aldım...

Tedavinin üzerinden yıllar geçse bile tekrar aynı duruma gelmek beni en çok zorlayan şeydi. Tedavim bittikten sonra kaçış yolu olarak temizliğe vermiştim kendimi. Kendimi ne zaman kötü hissetsem temizlik yaparım çünkü kötü hissettiğim zamanlarda "ya eskisi gibi olursam ya odamdan çıkamazsam ya herkes benden nefret ederse" diye düşünüp hareket etmeye sevk ettim kendimi. Hatta birazdan kalkıp banyoyu temizlemek istiyorum. Bu da iyi değil çünkü zamanla kontrol edemediğim durumların beni öfke nöbetlerine soktuğunu fark ettim. Ben de hayatımı sadece kontrol edebildiğim şeyler üzerine kurmaya başladım (temizlik yapmak, yemek yapmak, kitap okumak gibi). Kontrol edemediğim durumlarda ise çok fazla endişeleniyorum ( ailemin sağlığı, sınavlar ve sunumlar gibi notların ne kadar çalışırsam çalışayım bana değil de hocaya bağlı olması) böylece hayat kalitem düşüyor. Depresyondan kurtuldum ama şimdi farklı sıkıntılarla başa çıkmak zorundayım. Tedavi almalısın diyen olursa da, devlet hastanesine gittiğimde doktor suratıma bile bakmadan cipralex yazıp yolladı. Özel olarak tedavi alabilmek için de yeterli maddi imkanım yok. Ama yine de hayatımdan çok memnunum. Bence işin kilit noktası yanınızda birisinin olması (gerçekten size yardımcı olmak isteyen biri) ve sizin o kişiye size yardım etmesi için İZİN VERMENİZ.

Hastalığımı ne kadar güzel dile getirmişsiniz 🙏Hayatımdaki herkese yollamak istiyorum bu videoyu 😮😊

dereeeeenn🥺 çok güzel bi videoydu. kendimi daha iyi anlamamı sağladın. çok teşekkür ederim 💖💖