Uzależnienie - jak je pokonać? 

Ja uzależniłam się od tych przepięknych spotkań. Nie często zdarza się słuchać rozmów z takim zaciekawieniem. Płynie od Pań tyle spokoju, miłości, słuchacie siebie, jesteście na siebie uważne. To na mnie działa jak terapia❤️Temat dzisiejszy niezwykły, ponieważ najłatwiej, szczególnie w grupie odrzucić kogoś, kto nie spełnia "naszych" oczekiwań. Ujęło mnie stwierdzenie, że osoby uzależnione ciągle walczą z lękiem i poczuciem wstydu. Zachowują się jak małe zagubione dzieci

Poszedłem na terapie do osrodka zamknietego z wlasnej woli. Mial być 10 dni detoxu i 6 tygodni terapi. Przez pierwsze 2 dni faszerowali mnie mocnymi psychotropami. Oznajmilem, ze czuję sie otepiony i nie chce przechodzic takiej kuracji. Nawet powiedzialem, ze ostatni raz dostaje coś tak mocnego, poniewaz przyjechalem tam ŻEBY SIE OCZYSCIC ZE WSZYSTKICH NARKOTYKÓW i alkocholu i wyjść stąd czysty. Nie zgodzilem sie na to. Po tych dwoch dniach przyjmowalem tylko i wylacznie witaminy i zaczalem czytac ksiazki, ktore byly dla mnie swietnym lekarstwem i odskoczniom od nieciekawego nacpanego tymi lekami towarzystwa. Po 7 dniach na wizytacji Pani na siłe zaczela mi wmawiać, ze jestem chory na dwubiegunówke i powinienem dostac leki na uspokojenie, ze jestem nakrecony. Jeszcze wmawiala mi, ze leczylem sie na te chorobe, kiedy nigdy sie nie leczylem i zaden lekarz tego nie stwierdzil. A Pani diagnoza padla po jednym moim zdaniu, jak sie czuje. Odpowiedzialem, ze dobrze, w nocy nie moglem spac tak jak koledzy na sali i pielegniarki, ktore rano przy cisnieniu też sie na to skarżyły i powiedzialem, ze zimny prysznic bardzo mi pomogl i nie czuje sie zmeczony. Po reakcji tej dziwnej Pani doktor i wciskaniu mi leków, ktore byly mocne, a naprawde ich nie potrzebowalem w ciagu 2 minut wypisalem sie z tego osrodka. Poczulem sie bardzo mocno zaatakowany. Dodam jeszcze, ze informowalem, ze chce brać takie lekarstwa jak sport, zimny prysznic, książka, czy kontakt z naturą. Personel jednak jest zacofany i woli wciskac na siłe tabletki, na ktorych pewnie dobrze zarabiają.

Bardzo ważny i bliski mi temat, dziękuję, że został poruszony, jako dziecko doświadczyłem braku ojca, które przez większość czasu nie było w domu ze względu na zagraniczne podróże i późniejszy rozwód rodziców, z perspektywy czasu wiem, że zamykałem się w sobie, uciekałem w wirtualny świat gier komputerowych, agresywnej muzyki, masturbacji i później jako nastolatek w alkohol, to wszystko pozwalało mi utrzymywać poziom dopaminy, bo to właśnie ona odpowiedzialna jest z punktu fizjologicznego za uzależnienia i tego typu zachowania, na szczęście w wieku 25 lat zrozumiałem pewne mechanizmy jakie zaistniały w moim życiu od czasów dzieciństwa, po dorosłość i zacząłem bardzo ciężką pracę nad samym sobą, dziś mam 34 lata, mogę powiedzieć, że jestem wolny od jakichkolwiek uzależnień, pracuję, staram się rozwijać, mam pasje, normalne relacje z kilkoma bliskimi osobami, które właściwie też mają za sobą wiele trudnych historii, podobnych zresztą do mojej i możemy spojrzeć na 30 ubiegłych lat życia, ale już z dystansu i w świadomości tego co tak naprawdę się wydarzyło, ale już nie zagłębiając się w to emocjonalnie i to pomaga...niestety mam kilka bliskich osób, które tkwią w nałogu alkoholowym od wielu lat i nawet nie są świadome tego, że w ten sposób uciekają od trudnych emocji, lub je sobie regulują, a poza tym nawet nie uznają tego, że mają problem bo przecież piwo to nie alkohol, mają strasznie zniekształcony światopogląd i myślenie, żyją w poczuciu krzywdy i mam wrażenie, że są obrażone na cały świat, wiem to bo sam, lata temu żyłem w takim stanie i przeszedłem przez pewien proces, który mnie z tych iluzji wydobył.

Pani podcasty sa zawsze inspirujące i pouczające... . Juz się nie moge doczekać.... .

Jak zwykle bardzo ciekawa rozmowa. Dziękuję. Zwróciłem uwagę na przytulanie się w związku. Jest to dla mnie ważne. Czuję się przez to akceptowany, ważny, bezpieczny.

Gabor Mate mowi, “ Nie pytaj dlaczego uzaleznienie, ale dlaczego bol”…

Tak, dla mnie to jest regulowanie emocji i rzeczywiście sposób radzenia sobie z poczuciem zagrożenia, dziękuję za ten podcast, bardzo wiele mi wyjaśnił. Pozdrawiam.

Samotnosc to wielki bol...dziekjuje za wartosciowy material ...oby jak najwiecej takich ludzi...z empatia i zrozumieniem pozdrawiam❤🌷

Dołączam się do goracych podziękować dużej już społeczności sluchajacych tych podkastów, niezwykle budujące treści, same w sobie terapeutyczne 🥰 A poziom prowadzonych rozmów, sposób porozumiewania się obu Pań, powoduje, że te rozmowy stają się nie tylko ucztą intelektualną, ale również duchową. Dziękuję za wszystkie treści, które tutaj wybrzmiały, zarówno te wprost, jak te między wierszami 🤗

Ten fragment o spaniu nastolatki z Mama , jakoś mocno mnie poruszył , ponieważ tez odczuwalne w tym wieku potworny lęk spania samemu, ale niestety nie dostałam wsparcia tylko wyśmianie lęku. Dziękuje za rozmowę ❤

Bardzo ważne i potrzebne tematy oraz sposób przedstawienia ich od strony zrozumienia przyczyny, czyli mechanizmu ich powstawania. Czekamy na c.d. gdyż ujęcie tematów uzależnienia i przemocy w kontekście więziowym jest nieobecne w świadomości społecznej jak i u pomocowców, terapeutów, wychowawców, rodziców... Dziewczyny duża wdzięczność za to co robicie i czekamy na cd.

Wchodzimy w uzaleznienie z bezradnosci braku sil o walke a potem szukamy ukojenia w uzywkach...czlowiek bez sil i nadzieji popada w uzywki...dziekuje pania...za zrozumienie pozdrawiam ❤

Pani Agnieszko dziękuję za Pani książki. I za to, co Pani robi 🙏❤️

Bardzo dziękuję za tą rozmowę. Pozwoliła mi ona zobaczyć siebie jako osobę potępiającą mojego partnera wobec jego uzależnienia. Sama jestem DDA . Dwie terapię ukończyłam w tym DDA. Związek 15 letni . Czuję wstyd , i wyrzuty sumienia gdy pomyślę o moim sposobie na rozmowę o naszym życiu codziennym. Teraz wiem nad czym mogę pracować żeby postarać się zrozumieć mojego partnera. Akceptować małe wielkie kroki , widzieć i mówić o tym partnerowi. Myślę że cierpliwość w takiej relacji jest bardzo potrzebna. Umiejętność posiada cierpliwości i uwagi . U mnie z tą cierpliwością jest gorzej , ale nie poddam się próbować i uczyć bo wiem że warto 💚

Dziękuje, bardzo ciekawy materiał , od listopada 2020 jestem abstynentem (wcześniej 8 lat z alko codziennie) jednak droga była długa i trudna, zrozumienie że uzależnienie jest „chorobą”emocji to podstawa. Ja błądziłam , po 6 miesiącach bez alko zaczęłam palić , nigdy tego nie robiłam wcześniej , teraz rozumiem że to była tylko zmiana substancji, żeby sobie pomóc naprawdę trzeba wejść do siebie, zobaczyć przyczyny, a to jest trudne i długo trwa. Wytrwałości ❤

Dziękuję, jak zawsze ogrom cennych myśli!Pozdrawiam serdecznie

Dziękuję za ten temat , za tą rozmowę ❤❤❤

Praca nad sobą daje ulge od nawyku. Napiecia w ciele to miejsce aby to zagluszyc nawykiem. Audycia zostaje w pamiecy na całe życie. Czuję sie wolny. Dziękuję

Pozdrawiam serdecznie dziękując za Pani uśmiech Pani Agnieszko, wspaniała rozmowa.

Bardzo dziękuję Paniom za rozmowę ❤️. Dla mnie bardzo ważne były słowa, że relacja z drugim człowiekiem może być odbierana jako trauma (czyli "pacjentem" jest tu trauma związana z relacją, a nie konkretna relacja). To pozwoliło mi bardziej zrozumieć moje trudności w podjęciu terapii, z tego względu, że tam też nawiązuje się relację z terapeutą. Pozdrawiam serdecznie ❤️💖🍀

Serdecznie dziękuję za dzisiejsze spotkanie. Jak zwykle pełne wartościowych treści ❤. Usłyszałam coś, co zepchnęłam do tzw. „niepamięci”, a może dzięki Paniom, stać się ono istotnym faktem w mojej terapii. Dziękuję❤

Chciałabym posłuchać o komunikacji w relacji gdy osoba jest zamknięta, jak rozmawiać by dowiedzieć się więcej, jak dać się poznać kiedy ktoś nie zadaje zbyt wielu pytań. Dziękuję

Dziękuję za tą rozmowę. Za klimat, pełen ciepła, empatię, profesjonalizm, za ukazanie wielowymiarowego źródła bólu uzależnień. Bardzo dużo wzięłam dla zrozumienia siebie🤗

Zależy. Statystycznie lepiej w towarzystwie. Kluczowa jest tzw. "grupa wsparcia". Np. analogicznie z ciężkim stanem depresyjnym- nie słyszałem o przypadku, żeby ktoś leżał jak worek ziemniaków i gapił się w sufit i sam z tego wyszedł (zapewne są takie przypadki, ale to "zmienna odstająca", a lepiej nie robić sobie ruletki z życia). Ale jeżeli ktoś jest wyjątkowo "silnie zbudowany" (do wewnątrz/ "radosna pewność siebie" jako najwyższy poziom samorozwoju), to bardzo możliwe, że sam ogarnie (jednak ryzyko pozostaje). Warto też zwrócić uwagę na "własną historię", czyli czy jest się w stanie "zmienić kierunek" wg. uznania? Czy jest się na tyle wytrwałym/ zdeterminowanym? (ogólnie należy statystycznie bazować na "najmłodszej historii" jak co komu wychodziło, jeżeli nie spełnia powyższego założenia). Mądrze o tym mówi Pani dr Woydyło-Osiatyńska, tym bardziej, że śp. prof Osiatyński (wybitny człowiek; R.I.P.) długo był alkoholikiem. Polecam posłuchać co ma do powiedzenia. Mądra kobieta... :)

uwielbiam obie Panie i te wspierające rozmowy, i no muszę to napisać: Pani Barbaro, te Pani włosy są cudne!!!

Przepadam za tym duetem w rozmowach ❤

Jak zwykle bardzo wartościowa rozmowa. To wspaniałe, że są osoby, które widzą coś więcej, szukają przyczyn a nie tylko skupiają się na objawach. Chlanie tak jak i inne uzależnienia są zawsze skutkiem tego, że coś nas przerasta i sobie z tym nie radzimy. Prawie nikt się nie chce zastanowić co nas przerasta, dlaczego jest to dla nas zbyt "duże" byśmy sobie poradzili w zdrowy sposób a tym bardziej nie chce (bo sam najczęściej nie wie) pokazać jak sobie z takimi problemami poradzić. Rodzice czy szkoła nie uczą jak sobie radzić z odrzuceniem tylko sami odrzucają albo wymagają dostosowania się do jakichś norm z dupy, żeby tego odrzucenia nie było (Np masz chodzić do kościoła, dobrze się uczyć, być uprzejmym dla każdego i zawsze, nadstawiać drugi policzek itd.) Mało tego, oni sami dają przykład jak iść w uzależnienie bo sami to robią. To się ciągnie z pokolenia na pokolenie. Dziadkowie sobie nie radzą więc chleją, ich dzieci sobie nie radzą bo przecież rodzice ich nie nauczyli zdrowego ogarnięcia tematu a jedynie zalewanie go. Ten sam wzorzec przekażą swoim dzieciom a ci swoim. Niestety warto tu wspomnieć o tym utrwalaniu poglądu, że uzależniony to problem sam w sobie a przyczyn nie warto szukać. Takim durniem, który narobił masę złego był na szczęście już nieżyjący Kotański. Ten typ, zamiast jak Panie tutaj, iść w przyczynę problemu to jedynie zajmował się skutkiem. Masz nie pić, masz to wytrzymywać a że ciągle się w tobie tli powód to kij z tym. Zamiast rozwiązać problem przez nauczenie kogoś jak sobie radzić z problemami powodującymi picie to się zajmował samym piciem albo ćpaniem. Tak było np. z ustawą narkotykową w okolicy 2000r kiedy to między innymi z powodu tego debila zaczęto karać za każdą ilość substancji. W rezultacie złamano życie wielu ludziom, dostawali wyroki za tak małe ilości, że nawet tym się nie można było odurzyć. Nikogo nie interesowało dlaczego taki młody człowiek szuka ucieczki w narkotykach, czy może jest gnojony w szkole, a może rodzice go krzywdzą albo wiele innych rzeczy. Stwierdzono, że najlepiej będzie go wsadzić do pierdla a przynajmniej dać wyrok w zawiasach. Problem narkotyków będzie rozwiązany, będzie można ogłosić sukces. Mało tego, przez te przepisy uniemożliwiono badania nad psychodelikami i ich wpływie na depresję. Dopiero ostatnio coś się zmienia w tym temacie i weszła medyczna marihuana ale jeszcze sporo lat upłynie zanim naprawi się szkody spowodowane przez takie nieodpowiedzialne i prostackie podejście jak miał kotański. Tak się właśnie kończy skupianie na tym co widoczne bez wnikania w to czego nie widać, bez żadnej refleksji, bez prawdziwej chęci pomocy, bez wiedzy i zdolności do przyznania się, że samemu się czegoś nie wie.

Właśnie uzależnienie ucieczką przed bólem i lękiem😢 lęk paraliżujący lęk

Dobry temat za który bardzo dziękuję ♥️ Kiedyś muszę się przyznać byłam uzależniona od nikotyny - krótko ale byłam i mówiłam że wypalam złość , która była bardzo negowana w dzieciństwie nie mogłam wyrażać siebie w złości i mówienie "nie ' tak mnie się przypomniało przy słuchaniu 🙂 Myślę że nie wiem czy dobrze iż robienie sobie tatuaży na ciele też jest formą regulacji emocji to co mówiła pani lepiej żeby bolało na zewnątrz bo ból wewnętrzny jest większy i cierpienie poprzez tą formę można też w danym momencie w trudnym dla nas momencie . Pozdrawiam ,serdecznie 😊

Dziękuję za fascynujący live Dobranoc Paniom ❤

Bliski mi temat. Miałam to szczęście, że grupa terapeutyczna była niesamowicie radosna.

ale super temat! ❤

Cudowne rozmnożenie ciastek;)))

Dziekuje pania pieknie za wazne zrozumienie I podejscie jest to trudne serdecznie I cieplo pozdrawiam ❤

Jako osoba uzalezniona od alkoholu ( już trzeźwy) pamietam jak na terapi mowiono mi ze po alkoholu mam znieksztalcone myslenie, a ja po alkoholu nie balem się swoich mysli i uczuć, nie bałem sie tego co czuję. Dodam ze nigdy po alkoholu nie bylem agresywny.

Bardzo nowe dla mnie podejście. Trochę w głowie mam teraz mętlik. Dziękuję za to. Przemówiło do mnie to, że przy uzależnieniach nie odcinamy osoby od jego mechanizmów obronnych. Przez empatię i chęć, samą chęć zrozumienia tworzymy bezpieczną przestrzeń. Przemówiło ‚ dobrze że wypiłeś jedno piwo nie pięć’. Faktycznie, kto tak kiedykolwiek powiedział?! W AA czy Al Anon mówią o twardej miłości, na odległość, czy absolutnym powstrzymaniu się od pierwszego kieliszka. Co zapewne nie dla wszystkich działa. Myślę że dla większości tak. Szczególnie tych którzy mocno uderzyli o dno. I myślę że dla pozostałych podejście wyleczenia przez budowanie relacji, czy odbudowanie wiary w relacje może być tym jedynym….

Dobry wieczór ❤

Bardzo ważny temat. Dziękuję ❤

Pani Agnieszko proszę o rozmowę o formach przemocy psychicznej w relacji i jak sobie z nimi radzić.

Dziękuję jakie to o mnie i moich bliskich....😢😂

Bardzo czekam na temat związany z przemocą w relacji, dziękuję za bardzo ciekawą rozmowę

Dobry wieczór ☺

Bardzo dziękuję Paniom za omówienie tych zagadnień. Zrozumienie zachowań innych ludzi jest bardzo potrzebne w różnych relacjach, w życiu w ogóle. Bardzo mnie to interesuję. Chciałabym zrozumieć siebie, swoje lęki, poczucie wstydu w najrozmaitszych sytuacjach, ale też drugą osobę, z którą jestem w relacji, a właściwie byłam. Znajomość trwa, nie relacji nie ma, mimo że trwała z przerwami kilkanaście lat. Słyszę od znajomych, że się uzależniłam, dlatego słuchałam rozmowy Pań. Prosiłabym o podcast na temat: Jak wyjść z relacji? Jak zadbać o siebie po tym jak druga strona zaczyna ową relację, a jednocześnie nie zrywa obecnej. To bardzo trudne doświadczenie dla mnie. Nie umiem sobie z tym poradzić. Pozdrawiam serdecznie .

Pani Agnieszko dziękuję bardzo za każde słowo, za każdą rozmowę, lekcję❤❤ Jak poradzić sobie z takimi emocjami, uczuciam jak ból,strach, lęk, złość, żal, niezgoda, złość...po ostatnich wydarzeniach, które wstrząsnęły Polską, po zabójstwie niewinnych, bezbronnych dzieci, serce pęka😢💔jak sobie z tym radzić, gdy sami mamy dzieci?

Dziękuję ❤

Dziękuję za Wasza rozmowę! I ..proszę o więcej. Proszę Was o rozmowę na temat osób, które są obok osoby uzależnionej, obok osoby depresyjnej, obok osoby z jakimkolwiek innym problemem psychologicznym. Podpowiedzcie nam jak rozmawiać, wspierać takie osoby. Słucham Cię Agnieszko regularnie, czytam też Twoje książki, wiele mi to dało, ale narodziło się we mnie pytanie: jak pomoc zrozumieć moją zmianę zachowania/podjeścia osobom, które nie znają/czytają Ciebie lub jakiegokolwiek innego terapeuty? Przyklad: mówiąc o swoich potrzebach do osoby, która nie ma doświadczenia mówienia o wlasnych potrzebach, mogę zostac odebrana jako atakująca, agresywna. Nawet jeśli tak nie jest, to laikowi, który na dodatek próbuje walczyć z własnymi ułomnościami, ciężko jest to tłumaczyć, czy okazać zrozumeinie.. Jak tłumaczyć? Sama zmiana siebie jest ciężka, a co dopiero, gdy w relacji, druga osoba tego nie rozumie.

Dziękuję.

Dziękuję, w końcu ktoś zbliża się do prawdy ❤

Dziekuje ❤

Ciekawe treści, budzą dużo pytań. Dziękuję i pozdrawiam.

Bądź ze mną, jestem z Tobą

Jestem pytana czemu nie chcę rozmawiać z mamą. Mama pyta codziennie " co robię ? " oczywiście odpowiadam zdawkowo z przyzwyczajenia. A jaki sens ma rozmowa w której kiedy pokazuje emocje moja mama mowi " Po co tak się denereujesz " albo mówi " zupełnie niepotrzebne się wkurzasz". Jej słowa jeszcze bardziej mnie wkurzają albo zniechęcają do jakiejkolwiek rozmowy, moje uczucia zostają zablokowane - ja tak odbieram. Dlatego nie widzę większego sensu tłumaczyć mamie czemu się czymś denerwuje, i tak potraktuje mój problem brakiem zrozumienia albo ciszą. O emocjach uczę się rozmawiać na terapii i w relacji z jedną bliższą osobą. W sumie też tutaj trochę się dzielę, a robię to dlatego, że jestem incognito. Dodatkowo może ktoś odnajdzie się w moich słowach i poczuje lżej - chciałabym żeby wiedział/wiedziała, że nie jest sam/sama. Jest Nas dużo, dużo wiecej. I jakkolwiek zabrzmie - w grupie jest raźniej znosić ból. Nagrałyście Panie ciekawy wykład - Dziękuję za poświęcony czas.

Dziękuję za wspaniały materiał. Niektóre drzwi moich przemyśleń otworzyły się szerzej. Teraz proszę o materiał jak walczyć z uzależnieniem w samotności. Dobrych świąt wielkanocnych ❤

poruszyła mnie łagodność i wyrozumiałość 🙂. W nawiązaniu do puszki Pandory, tu od Brene Brown - ty decydujesz czy tą puszkę otworzyć czy nie, ale pamiętaj, że ty jesteś w tej puszce.

Mój syn ma 25 lat. Był wyczekiwanym, ukochanym dzieckiem dla mnie i męża. Dostał dużo miłości, uwagi, skupienia, bliskosci, byłam matką, która mając 42 lata poszła na studia pedagogiczne, żeby jeszcze lepiej poznać psychikę dziecka, nauczyłam go mówienia o uczuciach, rozwijał się doskonale i wyrósł na wspaniałego młodego człowieka. Mając 21-22 lata wszedł na drogę narkotyków, imprez (ravy), nie dokończył studiów, zamienił środowisko akademickie na środowisko imprezowiczów, biorących masę używek. Wytatuował się. Jest innym człowiekiem. Jest wybuchowy, agresywny, wyniszcza mnie. A wszyscy pytają o mojego wspaniałego syna. I teraz kolejny raz słyszę, że winni sa rodzice, że nie było prawidłowej więzi - nie jestem w stanie tego zrozumieć. Potwornie raniące. On cierpi, ale ja mu ran nie zadałam, ani kochający ojciec.

Bardzo rozmowa, dziekuje♡♡

Alkoholik czy narkoman zanim sięgnie dna może po prostu umrzeć

Bardzo dobry, merytoryczny i pomocny film. Dziękuję, będę wracać

Pani Agnieszko bardzo doceniam pani wiedzę i to co pani robi i prawie zawsze ze wszystkim się zgadzam i doceniam pani wiedzę i podziwiam. Niestety musze się niezgodzic z twierdzeniem ze nikt w piekle nie był. Jest wiele osób i świętych którzy byli w piekle i zostawili nam Opis piekła. Bóg nie mówi o piekle przez te osoby aby nas straszyć ale aby nas ustrzec od niego. Niestety jest to rzeczywistość której my nie możemy zmienić ale możemy to uniknąć. To czy ktoś pójdzie do piekła jest wiadome tylko Bogu gdyż tylko On ma cała wiedzę o naszym życiu i skutkach naszych zachowań ale jest powiedziane w Biblii ze pewne grzechy i zachowania mogą spowodować nasz wybór gdzie znajdziemy się po naszej śmierci. Dlatego Dobry Bóg zawsze pragnie nas uratować od piekła poprzez przestrzeganie nas od pewnych zachowań które nas tam doprowadza Mam nadzieje ze nikogo tutaj nie skrzywdziłem ani nie przygnębiła swoją opinia 🙏

Chciałam jeszcze opisać jedną sytyacje. W pewnym małżeństwie doszło do wymiany zdań. Mąż żonę za to co powiedziała zlał tak intensywnie, że wylądowała podduszona w szpitalu ze zmiażdżonym nosem. Poszli na terapię oddzielnie - mąż na grupową, żona na indywidualną, chcieli pracować nad sobą. Mąż usłyszał od psychoterapeuty, że bronił się przed żoną dlatego ją pobił. Żona gdy się dowiedziała co powiedział psychoterapeuta była oburzona, mąż został usprawiedliwiony, bo skoro się bronił, to żona stała się jego oprawcą. Mnie zastanawia fakt dlaczego psychoterapeuta nie nakierował agresywnego mężczyzny na to, że to co zrobił żonie było ciosem poniżej pasa. Przecież facet mógł w szale pozbawić żonę życia. Gdy mężczyzna dostał usprawiedliwienie/wyjaśnienie czemu tak agresywnie postąpił kompletnie nie poczuł się odpowiedzialny za to, że żonę pobił, nie przyznał się do błędu. Wrócił do domu i mówił widzisz, widzisz bez powodu Cię nie pobiłem. Na szczęście ta para już jest po rozwodzie. Cieszę się Pani Agnieszko, że zwraca Pani uwagę na różne zachowania, które w Pani odczuciu są zagrażające - poczułam wręcz ulgę. Mnie mój terapeuta też np. uświadamia, że zachowuje się czasami jak dziecko. I nie robi tego w sposób bezpośredni, a zadaje pytanie np. " Czy uważa Pani, że strzelanie fochów jest dojrzałym zachowaniem " Takie i podobne pytania są potrzebne i to baaardzo

Dobry wieczór😊. Nareszcie zdążyłam na premierę

dzień dobry, dziękuje za poruszenie tematu, bardzo będę czekac na część 2 dotyczącą agresji - mam także prośbę/ pytanie: czy mogą Panie poruszyć temat co zrobić gdy np. słychać przez ścianę, że coś niepokojącego dzieje się u sąsiadów - rozumiem, że można zadzwonić na 112 - ale to jest jednorazowa interwencja, czasem sytuacje jest mocno patologiczna, osoby słyszące dookoła nic nie robią - bo nie chcą się mieszać, bo faktycznie po wizycie policji przez jakiś czas może byc spokój, ale jesli osoby dorosłe tkwią w tej patologii - czy w Polsce jest mozliwość przeprowadzenia skutecznej interwencji w takiej sytuacji?

Usprawiedliwienie a nie potępienie, a większość terapii uzależnień wygląda tak" najpierw cię ukrzyżujemy a potem może zmartwychwstaniesz "

Cieszę się, że odkryłem ten kanał. Chyba czas, żeby się wziąć za te uzależnienia ...

Jak budować więź i kontynuować relację w przypadku, kiedy dowiedzieliśmy się o uzależnieniu partnera, gdy jesteśmy już mocno zaangażowani emocjonalnie?!

Dziękuję. "Robię coś ekscytującego, żeby nie czuć tej wewnętrznej martwoty." To o mnie. Tylko jak pozbyć się tego "zamrożenia"? Bardzo dziękuję ❤

Odnośnie tego przywiązania (kto jaki ma model ukształtowany), to wg powiedzenia "jak w życiu tak w tańcu". Ono jest prawdziwe, bo idealnie pokazuje przywiązanie kobiety do mężczyzny i na odwrót. Ja nawet odwaliłem taki numer, że porwałem do tańca na środku ulicy (w sporym miescie na ruchliwej ulicy xD), bo grali wolną muzykę na żywo w pubie obok (no i miała wzorowy model). Zobaczcie jak oni tańczą- jak jedno ciało. To pokazuje jak się dobrali, czyli idealnie (i jak na siebie patrzą- to też model przywiązania). Prawdopodobnie nie będzie rozwodu ;) No i przepiękna BACHATA! (wcześniej w sumie nie wiedziałem o jej istnieniu). I jak ona pewnie podchodzi, gdy ma ją "chwycić i obrócić", czyli z całkowitym zaufaniem (to oczywiście też część przywiązania). Film na YT: "Fenomenalna BACHATA na PIERWSZY TANIEC Wioli i Daniela /Siedlce, Łuków/" P.s. Także Droga Agnieszko, to żadna ujma (nawet dla Pani dr), że ciężko mnie zaskoczyć ;) Coś tam wiem xD Po prostu jakoś nigdy nie ceniłem tytułów, więc ich nie zrobiłem ;)

Wow jak ciekawa audycja

Mam 67 lat i rozumie wychowana trochę w Polanicy Zdrój siostry zakonne źle wspomnienia pierwszo klasistka do domu dziecka bita wieszakiem przez ciut starsza siostrę ale zrozumiałam że zimny chów brak miłości było w nich i co mieli dać próbuje im wybaczyć a nie piłam alkoholu ale teraz gdy jestem na emeryturze wracają myśli przy lampce wina

Z dzieckiem idzie się do terapeuty a nie karze a przede wszystkim rozmaiwia rodzic nastolatek .

U mnie był dramat ,ojciec pił, ale nie był agresywny ,mama chora na schizofrenie ,siedmioro dzieci byłam szosta ,i z tego co wiem nikt się mną nie zajmował, siostra ktora miała 13 lat ona mną się zajmowała, do dziś zresztą mi wypomina jakby to była moja wina ,moje życie było udręka, dziś już wiem dlaczego, dużo wiedziałam sama tylko nie wiedziałam że to co myślę jest ok ,dziś wiem dużo więcej, man 54 lata i od roku pracuje nad sobą, dużo jeszcze przedemna ale są już pierwsze efekty ,mało ludzi ma świadomość tego że to co z nimi się dzieje ,można coś z tym zrobić, świadomość, zaburzeń jest niska ,szkoda ,jestem zaburzona lękowo, pewnie mam jeszcze jakieś zaburzenie, ponieważ przy zaburzeniach zawsze są przynajmniej dwa ,

Czy terapeuci nie zdają sobie sprawy z dysproporcji skuteczności terapia/Wspólnota AA oczywiście na korzyść tej drugiej?

Przemoc jest przejawem bezradności

Mam pytanie. Dwa tygodnie temu, przy towarzyszącej mi osobie doszłam do poznania swojej podstawowej traumy i wstydu. mam wrażenie, że dotarłam gdzieś na dno siebie samej i rzeczywiście minął głód i chęć poradzenia sobie jakimś kompulsywnym zachowaniem czy nałogowym... Czy to możliwe, że to już tak na stałe? Czy też mam spodziewać sięjednak nawrotu? Co Panie o tym myślą?

❤

Dziekuje za ten temat bardzo mnie on interesował. Pytanie moje co z uzalezniemiem od innej osoby ? Jak to leczyć ?😮

To jest dla mnie. Jestem zależna od narcyza.

O nie zgadzam się, żeby równoważyć współuzależnionych z nastolatkiem, który się tnie. To są dwie zupełnie inne relacje i zazwyczaj dwa różne typy zaburzeń. W przypadku współuzależnionych zagrożenie uzależnionemu, że się np. odejdzie to jest czasem jedyna motywacja do zmiany i podjęcia terapii. To odrzucenie w przypadku współuzależnionych może, ale nie musi pomóc, a odrzucenie dziecka nigdy nie pomoże.

Zdecydowanie co dalej z relacja w korej jest przemoc?

Ciekawa jestem czy jest jakaś współzależność pomiędzy ACEs, a stylami przywiązania - czy jest możliwe, aby mieć dużo punktów w teście na ACEs(Adverse Childhood Experiences), a jednak mieć styl bezpieczny?

Wielki szacunek i uznanie za inne podejście do uzależnienia. Większość obecnych metod jest przestarzała i na tyle nieskuteczna dla większości osób (10% utrzymuje dłuższą abstynencję), że powinni tego zakazać. Jedyne co zostaje po takim leczeniu to właśnie poczucie winy, a ich celem to chyba taka "psychologiczna wszywka", nie pij bo umrzesz... Oczywiście nie działa, bo większość nie chce żyć z bólem, z którym sobie nie radzą, i nie dostają na to narzędzi podczas leczenia

Czy pedantyzm to też uzależnienie? ( Kiedy wszystko jest pod kolor, pod linijkę. Wszystko musi być w określonym miejscu) ?

Od słodyczy, od nikotynowe

Dziękuję ❤❤